سال 13، شماره 1 - ( فروردین - اردیهبشت 1398 )
جلد 13 شماره 1 صفحات 88-80 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Heidari K, Kaboosi H, Jamali A, Ghaemi E A, Peyravii Ghadikolaii F. Prevalence of Pathogenic Genes cagA and vacA of Helicobacter pylori Isolated in Patients with Digestive Disorders. Iran J Med Microbiol 2019; 13 (1) :80-88
URL: http://ijmm.ir/article-1-893-fa.html
URL: http://ijmm.ir/article-1-893-fa.html
حیدری خاتون، کابوسی حامی، جمالی آیلر، قائمی عزت الله، پیروی فاطمه. بررسی فراوانی ژن‌های بیماریزای cagA و vacA در جدایه‌های هلیکوباکترپیلوری بیماران مبتلا به اختلالات گوارشی . مجله میکروب شناسی پزشکی ایران. 1398; 13 (1) :80-88
خاتون حیدری1 
، حامی کابوسی 
2، آیلر جمالی3 ، عزت الله قائمی4 ، فاطمه پیروی5
، حامی کابوسی 2، آیلر جمالی3 ، عزت الله قائمی4 ، فاطمه پیروی5
1- دانشجوی دکتری، گروه میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی‌واحد آیت الله آملی، آمل، ایران
2- استادیار، گروه میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی‌واحد آیت الله آملی، آمل، ایران ، kaboosi@iauAmol.ac.ir
3- استادیار، گروه میکروب‌شناسی، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران
4- استاد، گروه میکروب‌شناسی، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان ، گرگان، ایران
5- استادیار، گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر، قائمشهر، ایران
2- استادیار، گروه میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی‌واحد آیت الله آملی، آمل، ایران ، kaboosi@iauAmol.ac.ir
3- استادیار، گروه میکروب‌شناسی، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران
4- استاد، گروه میکروب‌شناسی، دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان ، گرگان، ایران
5- استادیار، گروه زیست شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر، قائمشهر، ایران
متن کامل [PDF 764 kb]
(2203 دریافت)
| چکیده (HTML) (6580 مشاهده)
نمونه برداری، جمع آوری نمونه و بررسی هیستوپاتولوژی
برای انجام این مطالعه توصیفی – مقطعی تمام بیمارانی که از ابتدای فروردین تا انتهای شهریور 1396 به درمانگاه گوارش یا بخش آندوسکوپی بیمارستان پنجم آذر شهر گرگان مراجعه کرده و سن بیشتر از 25 سال داشتند, مورد بررسی قرار گرفتند. بیمارانی که دارای علائم دیسپیسی شامل درد شکم ، ترش کردن، نفخ شکم و تهوع بودند وارد مطالعه شدند. تمام بیماران با رضایت شخصی و آگاهانه تحت آندوسکوپی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک و پاتولوژیک بیماران که شامل سن، جنس، قومیت و نوع بیماری توسط پرسنل بیمارستان از بایگانی بخش پاتولوژی جمع آوری شد. نوع بیماری توسط متخصص گوارش تشخیص داده شد. قبل از نمونه برداری، برای جلوگیری از هر آلودگی دستگاه آندوسکوپ کاملا ضد عفونی شد و در ادامه نمونه بیوپسی معده از ناحیه دیواره خلفی و یا قدامی‌آنتروم معده گرفته شد. ابتدا از تست اوره آز سریع (Rapid urease test) برای تشخیص سریع هلیکوباکتر پیلوری استفاده شده است و در صورت مثبت بودن، نمونه‌ها در فرمالین 10 درصد فیکس شده و پس از قرار دادن در پارافین و تهیه بلوک‌های پارافینه، در قطعات 6-5 میکرونی با دستگاه میکروتوم شرکت لیکا (Leica کشور آلمان) برش داده شدند. از هر بلوک پارافینه حاوی بافت معده سه اسلاید تهیه شد، یکی از اسلایدها جهت انجام رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین و دو اسلاید دیگر برای رنگ آمیزی گیمسا و ایمونوهیستوشیمی جهت تایید هلیکوباکتر پیلوری، طبق پروتکل کیت شرکت داکو (Dako) کشور دانمارک، استفاده شد. یک نمونه بافتی سرطان معده آلوده به هلیکوباکتر پیلوری به عنوان نمونه کنترل مثبت در نظر گرفته شد.
استخراج DNA ژنومیک
استخراج DNA ژنومیک از بلوک‌های پارافینه بیوپسی‌های معده طبق پروتکل کیت (شرکت کیاژن، کشور سازنده آلمان با شماره کیت 51304 - ) انجام شد. کیت استخراج DNA از بافت شامل Wash Buffer، lysis Elution Buffer، Proteinase می‌باشد. پس از انجام مراحل استخراج DNA , نمونه‌ها تا زمان انجام PCRدر دمای 20- درجه سلسیوس نگهداری شدند. کمیت و کیفیت درجه خلوص DNA استخراج شده باروش‌های اسپکتوفتو متری بررسی شد.
آزمون PCRجهت شناسایی ژن‌هایcagA و vacA
برای انجام PCR از پرایمرهای اختصاصی cagA و vacA استفاده شد که از مطالعات قبلی استخراج شده بود، استفاده شد (جدول 1). واکنشPCR ژن cagA با حجم نهایی 25 میکرولیتر شامل PCR master mix (دانمارک، Ampliqon), یک میکرو مولار از هر پرایمر Forward و Reverse و DNAالگو و نیز آب مقطر دیونیزه شده تحت شرایط دمایی شامل واسرشت اولیه در 94 درجه سلسیوس به مدت 1دقیقه و واسرشت ثانویه دردمای 94 درجه سلسیوس به مدت 45 ثانیه، مرحله اتصال پرایمر ((Anneling در دمای 55 درجه سلسیوس به مدت 60 ثانیه، مرحله گسترش در دمای 72 درجه سلسیوس به مدت یک دقیقه و در نهایت گسترش نهایی در 72 درجه سلسیوس به مدت 5 دقیقه با استفاده از دستگاه ترمال سایکلر (اپندروف، آلمان) در34 سیکل انجام گرفت.
همچنین شرایط دمایی واکنش PCR برای ژن vacAدر 36 سیکل شامل واسرشت اولیه در 94 درجه سلسیوس به مدت 1 دقیقه و واسرشت ثانویه در دمای 94 درجه سلسیوس بمدت 45 ثانیه، مرحله اتصال پرایمر ((Anneling در دمای 59 درجه سلسیوس به مدت 45 ثانیه، مرحله گسترش در دمای 72 درجه سلسیوس به مدت یک دقیقه و در نهایت گسترش نهایی در 72 درجه به مدت 6 دقیقه انجام شد.
مطالعه حاضر بر روی 120 بیمار (40 بیمار سرطان معده, 40 بیمار زخم پپتیک و40 بیمار بدون زخم و سرطان معده) مبتلا به مشکلات گوارشی صورت گرفته است. در این مطالعه دامنه سنی بیماران 74-25 سال و میانگین سنی کل بیماران در 3 گروه مورد مطالعه 12/16 ± 48/95 سال بود. از مجموع120 بیمار شرکت کننده در این مطالعه، 66 نفر مرد و 54 نفر زن بودند. نتایج مطالعه حاضر مشخص کرد که فراوانی ژن cagA در گروه سرطان معده 67/5 درصد ، در زخم پپتیک 60 درصد و در بیماران بدون زخم و سرطان معده 45 درصد می‌باشد.
همچنین فراوانی ژن vacA در 3 گروه مورد مطالعه به ترتیب 55 درصد (سرطان معده) و 40 درصد (زخم پپتیک) و 27/5 درصد (بیماران بدون زخم و سرطان) گزارش گردید .همه 120 بیمار شرکت کننده در این مطالعه بر اساس مطالعات بیوشیمی‌و پاتولوژی شامل تست اوره آز, هیستوپاتولوژی, رنگ آمیزی گیمسا و روش ایمونوهیستوشیمی‌آلوده به هلیکوباکتر پیلوری بودند. . فراوانی ژن cagA در 69 بیمار (57/5 درصد) و ژن vacA در 49 بیمار (40/8 درصد) گزارش شد (جدول شماره 2). در این مطالعه ژن‌هایcagA و vacA در نمونه‌های دارای سرطان معده با فراوانی بیشتری یافت شد. بین فراوانی ژن‌های vacA وcagA با بیماری های گوارشی ارتباط معنی داری مشاهده نشد (جدول 2). () 0/56=P و 0/102=P).
جدول 3. ارتباط خصوصیات دموگرافیک بیماران گوارشی و ژن‌های cagA , vacA
عفونت هلیکوباکتر پیلوری در انسان تحت تاثیر فاکتورهای میزبانی، ژنتیکی و باکتریایی قرار دارد. در این مطالعه با توجه به نتایج بدست آمده از مجموع 120 بیمار شرکت کننده در این مطالعه 69 بیمار (57/5%) واجد ژن ویرولانس cagA و 49(42/5%) بیمار واجد ژن vacAA بودند. آنالیز مولکولی ژن های ویرولانس cag A و vacA هلیکوباکترپیلوری نشان داد که بیشترین فراوانی vacAو cag A در بیماران مبتلا به سرطان معده و زخم پپتیک بوده است.
فراوانی ژن cag A در سرطان معده 67/5 درصد، در زخم پیتیک 60 درصد و در بیماران بدون زخم و سرطان معده 45 درصد بود که با مقادیر فراوانی این ژن‌ها در سویه‌های هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از کشورهای مختلف متفاوت می‌باشد. Podzorski و همکاران در آمریکا گزارش کرده اند که 66 درصد از سویه‌های هلیکوباکتر پیلوری حامل ژن cag A می‌باشند. همچنین Chen و همکاران نشان داده اند که 94 درصد از سویه‌های جدا شده از بیماران مبتلا به زخم‌های پپتیک و سرطان معده دارای ژن cag A می‌باشند (14). سویه‌های هلیکوباکتر پیلوری که دارای ژن cag A و Vac Av هستند نسبت به سویه‌های فاقد ژن‌های بیماریزا شیوع بیشتری دارند. شیوع سویه‌های دارای ژن cagAو vacA در نواحی جغرافیایی گوناگون متفاوت است. به عنوان مثال فراوانی سویه‌های هلیکوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به گاسترودئودنال در کره 97 درصد، در چین 93/4 درصد در مالزی 94 درصد در هلند 46 درصد، در آلمان 87/2 درصد است (15). بنابراین به نظر می‌رسد که از جمله دلایل اختلاف نتایج مطالعات مختلف موقعیت جغرافیایی، سیستم ایمنی میزبان، فاکتورهای محیطی و ژنتیکی، گروه سنی افراد بیمار مورد مطالعه و حجم نمونه جمع آوری شده می‌باشد (16، 17).
مشاهدات ما با گزارش‌های Molaei و همکاران، Mohammadi و همکاران و Shirazi و همکاران مطابقت دارد بطوریکه فراوانی سویه‌های cag A مثبت و vacA مثبت در بیماران مبتلا به اختلالات گوارشی بیشتر است (18). مطالعات نشان داده است که شیوع ابتلا به هلیکوباکتر پیلوری و گاستریت مزمن فعال در سنین پایین تر بیشتر است که با افزایش سن شیوع ابتلا به هلیکوباکتر پیلوری افزایش یافته و عوارض ناشی ازآن بیشتر خواهد بود (19). Abdollahi و همکاران در تهران در مطالعه ای دیگر فراوانی ژن cag A را در بیماران مبتلا با زخم معده را 35/1 درصد گزارش کردند که تقریبا مشابه فراوانی گزارش شده در مطالعه حاضر می‌باشد (20).
با توجه به خطر بالای ابتلا به بیماری های گوارشی در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته، بررسی عوامل ایجاد کننده بیماری‌های گوارشی مانند زخم معده، سرطان معده و زخم دوازدهه بسیار حائز اهمیت می‌باشد. با توجه به اهمیت باکتری هلیکوباکتر پیلوری در بروز این بیماری‌ها، افزایش شیوع ژن‌های cag A و vac A و اثرات آنها بر روی بافت معده و ایجاد التهاب در روند مزمن شدن این بیماری‌ها قابل توجه می‌باشد (21، 22).
مطالعه ای تحت عنوان بررسی ژن های ویرولانس هلیکوباکتر پیلوری در گاستریت، زخم پپتیک و سرطان معده درلائوس درسال 2014 بر روی 329 بیمار با عارضه دیسپپسی انجام شده، آنها گزارش کردند که از 119 بیمار آلوده به هلیکوباکتر پیلوری 83 نفر آنها مبتلا به گاستریت، 20 نفر دارای زخم پپتیک و 3 نفر مبتلا به سرطان معده می‌باشند. آنها فراوانی ژن cagA را 99/2 درصد گزارش کردند. این محققین نتیجه گرفتند که ژن cag A تقریباً در تمامی 119 بیمار لائوسی وجود داشته و ژن‌هایcagA و vacA مهمترین فاکتورهای ویرولانس در عفونت ناشی از هلیکوباکتر پیلوری می‌باشند (23). ژن‌های بیماریزای مشهور هلیکوباکتر پیلوری ممکن است در اثر میانکش باکتری-میزبان در طی استقرار باکتری درآنتروم معده انسان گسترش یابد (24). به نظر می‌رسد که این فاکتورهای بیماریزا به بقای باکتری در محیط اسیدی و سازگاری آن با شرایط نامناسب محیط اطراف باکتری در معده و نیز مقابله با سیستم ایمنی میزبان کمک کرده و بدین ترتیب باعث تخریب بافتی و پیامدهای بالینی می‌شود (25، 26). نتایج گزارش شده توسط محققان ایرانی درمورد ارتباط بین ژن vacA و بیماری های گوارشی متفاوت است. به عنوان مثال احمدی و همکاران درکرج نشان دادند که فراوانی ژن‌های vacA و cagA در بیماران مبتلا به سرطان معده به ترتیب 32 درصد و 14 درصد می‌باشد که مقادیر ان از فراوانی گزارش شده در مطالعه حاضر کمتر بوده است (27). اختلاف درصد‌های ارایه شده در مورد شیوع این ژن‌ها را میتوان به انتشار جغرافیایی و عوامل محیطی مرتبط دانست (28). در مطالعه مشابهی که توسط طالبی و همکاران در سال 2011 انجام شد در 128 بیمار مبتلا به سرطان معده، زخم معده و گاستریت که آلوده به هلیکوباکتر پیلوری بودند، فراوانی cagA در سرطان معده 57/5% گزارش گردید که بانتایج مطالعه حاضر همخوانی دارد (29). در یک مطالعه Palframan و همکارانش در سال 2012 نشان دادند که ژن بیماریزای vacA ایجاد کننده یک توکسین کلیدی در آسیب بافتی می‌باشد و باعث آسیب به سلولهای اپیتلیال معده و زخم معده می‌شود (30). در نهایت میتوان این طور نتیجه گیری کرد که عوامل بیماریزای هلیکوباکتر پیلوری با وجود خاصیت بیماریزایی و مرتبط بودن با سرطان‌های دستگاه گوارش موجب کلونیزاسیون بیشتر باکتری و ایجاد التهاب بافتی و پاسخ ایمنی شدیدتری در نمونه‌های بافتی معده می‌شوند.
این مقاله حاصل بخشی از پایان نامه دکتری به شماره و کد اخلاق 23930507971001 مصوب شورای تحصیلات تکمیلی و شورای پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی در سال 1397 می‌باشد. نویسندگان این مقاله از پرسنل میکروب شناسی دانشگاه علوم پزشکی گلستان و واحد توسعه حمایت از تحقیقات بالینی مرکز آموزش درمانی بیمارستان پنجم آذر گرگان به علت همکاری صمیمانه در اجرای این پروژه کمال تشکر و قدردانی را دارند.
نویسندگان هیچ‌گونه تعارض منافعی ندارند.
متن کامل: (3999 مشاهده)
مقدمه
هلیکوباکتر پیلوری میکروارگانیسم گرم منفی و میکروآئروفیل است که توسط سازمان بهداشت جهانی WHO به عنوان عامل باکتریایی سرطان‌زا تیپ I معرفی شده است (1). این باکتری در موکوس و لایۀ مخاطی معده کلونیزه شده و به عنوان عامل مهم زخم معده، زخم دوازدهه، التهابات معده و فاکتور خطر برای ابتلا به سرطان معده محسوب می‌شود (2). این باکتری به علت توانایی در ایجاد تطابق با محیط برای مدت طولانی در معده زنده می‌ماند. فاکتورهای بیماریزای متعددی در این باکتری یافت شده است که از مهمترین این فاکتورها سیتوتوکسین مرتبط با ژن A (cagA) و سیتوتوکسین واکوئله کننده (vacA) می‌باشند. ژن cagA یک پروتئین 120 کیلودالتون است که در 60 تا 70 درصد از سویه‌های هلیکوباکتر پیلوری یافت می‌شود (3، 4).
این ژن به عنوان اصلی ترین فاکتور درگیر در بیماریزایی ژن‌های متعلق به جزیره پاتوژنیسیته cag می‌باشد. یکی از عملکرد‌های مهم عناصر کد شونده توسط جزیره پاتوژنیسیته cag، فعال کردن و تحریک واکنش‌های ایمنی است که از آن جمله میتوان به فعال شدن فاکتورهای رونویسی اشاره کرد. فعال شدن این فاکتورهای رونویسی باعث بیان ژن‌های متعددی شامل ژن‌های سرطان زا، ژن‌های کد کننده کموکاین‌ها و نیز ژن‌های فعال کننده چرخه آنتی آپوپتوزیس می‌گردد (5، 6).
طبق بررسی‌های انجام شده برخی از ژن‌های جزیره پاتوژنیسیته cag پروتئین‌های مربوط به سیستم‌های ترشحی را کد می‌کنند. سویه‌های حاوی ژن cagA توانایی بالایی در استقرار، تخریب و التهاب بافتی دارند. ژن cagA هلیکوباکتر پیلوری به عنوان مارکر خطر بروز زخم معده و سرطان معده محسوب می‌شود (7). یکی دیگر از فاکتورهای بیماریزای هلیکوباکترپیلوری سیتوتوکسین واکوئله کننده A (vacA) است که محصول بیان ژن vacA در هلیکوباکتر پیلوری است. این توکسین قادر به تخریب سلولهای اپیتلیال معده و اولسراسیون موکوزال معده است (8، 9).
این توکسین عملکرد پروتئین‌های غشاء درون سلولی را مختل و موجب تشکیل واکوئل درون سلول و التهاب می‌گردد. بعد از اتصال به سلول میزبان از طریق آندوسیتوز وابسته به گیرنده اینترنالیزه شده و تولید واکوئل را تحریک و در نهایت سبب مرگ سلولی از طریق آپوپتوزیس می‌شود (10، 11).
مطالعات نشان داده است که در50 تا 80 درصد بیماران مبتلا به زخم معده که باکتری هلیکوباکتر پیلوری در ان‌ها کلونیزه شده است خطر ابتلا به سرطان با احتمال بالایی وجود دارد. به طوری که تقریباً 10 درصد بیماران مبتلا به گاستریت آتروفیک مزمن در طی 15 سال دچار سرطان معده می‌شوند که چهارمین بدخیمی شایع در جهان و دومین عامل مرگ و میر در ایران است (12، 13).
هدف از این مطالعه باتوجه به اهمیت بالای این باکتری و عفونت ناشی از آن و آمار بالای سرطان معده در استان گلستان، بررسی فراوانی ژن‌های cagA و vacA در سویه‌های هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از بیماران دچار ناراحتی‌های گوارشی است. همچنین در این مطالعه ما ارتباط شیوع ژن‌های ویرولانس cagA و vacA هلیکوباکتر پیلوری با فاکتورهای دموگرافیک (سن، جنس، قومیت، نوع بیماری) نیز بررسی کردیم.
این ژن به عنوان اصلی ترین فاکتور درگیر در بیماریزایی ژن‌های متعلق به جزیره پاتوژنیسیته cag می‌باشد. یکی از عملکرد‌های مهم عناصر کد شونده توسط جزیره پاتوژنیسیته cag، فعال کردن و تحریک واکنش‌های ایمنی است که از آن جمله میتوان به فعال شدن فاکتورهای رونویسی اشاره کرد. فعال شدن این فاکتورهای رونویسی باعث بیان ژن‌های متعددی شامل ژن‌های سرطان زا، ژن‌های کد کننده کموکاین‌ها و نیز ژن‌های فعال کننده چرخه آنتی آپوپتوزیس می‌گردد (5، 6).
طبق بررسی‌های انجام شده برخی از ژن‌های جزیره پاتوژنیسیته cag پروتئین‌های مربوط به سیستم‌های ترشحی را کد می‌کنند. سویه‌های حاوی ژن cagA توانایی بالایی در استقرار، تخریب و التهاب بافتی دارند. ژن cagA هلیکوباکتر پیلوری به عنوان مارکر خطر بروز زخم معده و سرطان معده محسوب می‌شود (7). یکی دیگر از فاکتورهای بیماریزای هلیکوباکترپیلوری سیتوتوکسین واکوئله کننده A (vacA) است که محصول بیان ژن vacA در هلیکوباکتر پیلوری است. این توکسین قادر به تخریب سلولهای اپیتلیال معده و اولسراسیون موکوزال معده است (8، 9).
این توکسین عملکرد پروتئین‌های غشاء درون سلولی را مختل و موجب تشکیل واکوئل درون سلول و التهاب می‌گردد. بعد از اتصال به سلول میزبان از طریق آندوسیتوز وابسته به گیرنده اینترنالیزه شده و تولید واکوئل را تحریک و در نهایت سبب مرگ سلولی از طریق آپوپتوزیس می‌شود (10، 11).
مطالعات نشان داده است که در50 تا 80 درصد بیماران مبتلا به زخم معده که باکتری هلیکوباکتر پیلوری در ان‌ها کلونیزه شده است خطر ابتلا به سرطان با احتمال بالایی وجود دارد. به طوری که تقریباً 10 درصد بیماران مبتلا به گاستریت آتروفیک مزمن در طی 15 سال دچار سرطان معده می‌شوند که چهارمین بدخیمی شایع در جهان و دومین عامل مرگ و میر در ایران است (12، 13).
هدف از این مطالعه باتوجه به اهمیت بالای این باکتری و عفونت ناشی از آن و آمار بالای سرطان معده در استان گلستان، بررسی فراوانی ژن‌های cagA و vacA در سویه‌های هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از بیماران دچار ناراحتی‌های گوارشی است. همچنین در این مطالعه ما ارتباط شیوع ژن‌های ویرولانس cagA و vacA هلیکوباکتر پیلوری با فاکتورهای دموگرافیک (سن، جنس، قومیت، نوع بیماری) نیز بررسی کردیم.
مواد و روش‌ها
نمونه برداری، جمع آوری نمونه و بررسی هیستوپاتولوژی
برای انجام این مطالعه توصیفی – مقطعی تمام بیمارانی که از ابتدای فروردین تا انتهای شهریور 1396 به درمانگاه گوارش یا بخش آندوسکوپی بیمارستان پنجم آذر شهر گرگان مراجعه کرده و سن بیشتر از 25 سال داشتند, مورد بررسی قرار گرفتند. بیمارانی که دارای علائم دیسپیسی شامل درد شکم ، ترش کردن، نفخ شکم و تهوع بودند وارد مطالعه شدند. تمام بیماران با رضایت شخصی و آگاهانه تحت آندوسکوپی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک و پاتولوژیک بیماران که شامل سن، جنس، قومیت و نوع بیماری توسط پرسنل بیمارستان از بایگانی بخش پاتولوژی جمع آوری شد. نوع بیماری توسط متخصص گوارش تشخیص داده شد. قبل از نمونه برداری، برای جلوگیری از هر آلودگی دستگاه آندوسکوپ کاملا ضد عفونی شد و در ادامه نمونه بیوپسی معده از ناحیه دیواره خلفی و یا قدامی‌آنتروم معده گرفته شد. ابتدا از تست اوره آز سریع (Rapid urease test) برای تشخیص سریع هلیکوباکتر پیلوری استفاده شده است و در صورت مثبت بودن، نمونه‌ها در فرمالین 10 درصد فیکس شده و پس از قرار دادن در پارافین و تهیه بلوک‌های پارافینه، در قطعات 6-5 میکرونی با دستگاه میکروتوم شرکت لیکا (Leica کشور آلمان) برش داده شدند. از هر بلوک پارافینه حاوی بافت معده سه اسلاید تهیه شد، یکی از اسلایدها جهت انجام رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین و دو اسلاید دیگر برای رنگ آمیزی گیمسا و ایمونوهیستوشیمی جهت تایید هلیکوباکتر پیلوری، طبق پروتکل کیت شرکت داکو (Dako) کشور دانمارک، استفاده شد. یک نمونه بافتی سرطان معده آلوده به هلیکوباکتر پیلوری به عنوان نمونه کنترل مثبت در نظر گرفته شد.
استخراج DNA ژنومیک
استخراج DNA ژنومیک از بلوک‌های پارافینه بیوپسی‌های معده طبق پروتکل کیت (شرکت کیاژن، کشور سازنده آلمان با شماره کیت 51304 - ) انجام شد. کیت استخراج DNA از بافت شامل Wash Buffer، lysis Elution Buffer، Proteinase می‌باشد. پس از انجام مراحل استخراج DNA , نمونه‌ها تا زمان انجام PCRدر دمای 20- درجه سلسیوس نگهداری شدند. کمیت و کیفیت درجه خلوص DNA استخراج شده باروش‌های اسپکتوفتو متری بررسی شد.
آزمون PCRجهت شناسایی ژن‌هایcagA و vacA
برای انجام PCR از پرایمرهای اختصاصی cagA و vacA استفاده شد که از مطالعات قبلی استخراج شده بود، استفاده شد (جدول 1). واکنشPCR ژن cagA با حجم نهایی 25 میکرولیتر شامل PCR master mix (دانمارک، Ampliqon), یک میکرو مولار از هر پرایمر Forward و Reverse و DNAالگو و نیز آب مقطر دیونیزه شده تحت شرایط دمایی شامل واسرشت اولیه در 94 درجه سلسیوس به مدت 1دقیقه و واسرشت ثانویه دردمای 94 درجه سلسیوس به مدت 45 ثانیه، مرحله اتصال پرایمر ((Anneling در دمای 55 درجه سلسیوس به مدت 60 ثانیه، مرحله گسترش در دمای 72 درجه سلسیوس به مدت یک دقیقه و در نهایت گسترش نهایی در 72 درجه سلسیوس به مدت 5 دقیقه با استفاده از دستگاه ترمال سایکلر (اپندروف، آلمان) در34 سیکل انجام گرفت.
همچنین شرایط دمایی واکنش PCR برای ژن vacAدر 36 سیکل شامل واسرشت اولیه در 94 درجه سلسیوس به مدت 1 دقیقه و واسرشت ثانویه در دمای 94 درجه سلسیوس بمدت 45 ثانیه، مرحله اتصال پرایمر ((Anneling در دمای 59 درجه سلسیوس به مدت 45 ثانیه، مرحله گسترش در دمای 72 درجه سلسیوس به مدت یک دقیقه و در نهایت گسترش نهایی در 72 درجه به مدت 6 دقیقه انجام شد.
جدول 1. توالی الیگونوکلئوتیدی پرایمرهای استفاده شده در مطالعه حاضر
الکتروفورز محصولات PCR
محصولات واکنش PCR در ژل آگارز 1/5 درصد (مرک، آلمان) به مدت 45 دقیقه با ولتاژ 60 الکتروفورز گردید. از ژل تحت نور uv عکس گرفته شد و تصاویر باندها با نمونه سویه هلیکوباکتر پیلوری تهیه شده از بانک میکروبی ATCC43504 (کنترل مثبت) بررسی و تایید شدند. برای تایید صحت PCR انجام شده یک نمونه از محصول تکثیر شده از هر یک ژن‌های cagAو vacA برای تعیین توالی به شرکت ژن فناوران ارسال شد. پس از انجام واکنش PCR، شیوع ژن‌های cagA و vacA و ارتباط این ژن‌ها با جنسیت ، سن و قومیت به صورت فراوانی و درصد نشان داده شد (جدول 2).
آنالیز آماری
برای بررسی‌های آماری از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون chi-square و برای آمارهای توصیفی از میانگین، انحراف استاندارد، فراوانی و درصد و برای سطوح متغیرهای کیفی از آزمون کای دو سطح معنی داری 0/05 استفاده گردید.
محصولات واکنش PCR در ژل آگارز 1/5 درصد (مرک، آلمان) به مدت 45 دقیقه با ولتاژ 60 الکتروفورز گردید. از ژل تحت نور uv عکس گرفته شد و تصاویر باندها با نمونه سویه هلیکوباکتر پیلوری تهیه شده از بانک میکروبی ATCC43504 (کنترل مثبت) بررسی و تایید شدند. برای تایید صحت PCR انجام شده یک نمونه از محصول تکثیر شده از هر یک ژن‌های cagAو vacA برای تعیین توالی به شرکت ژن فناوران ارسال شد. پس از انجام واکنش PCR، شیوع ژن‌های cagA و vacA و ارتباط این ژن‌ها با جنسیت ، سن و قومیت به صورت فراوانی و درصد نشان داده شد (جدول 2).
آنالیز آماری
برای بررسی‌های آماری از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون chi-square و برای آمارهای توصیفی از میانگین، انحراف استاندارد، فراوانی و درصد و برای سطوح متغیرهای کیفی از آزمون کای دو سطح معنی داری 0/05 استفاده گردید.
یافته‌ها
مطالعه حاضر بر روی 120 بیمار (40 بیمار سرطان معده, 40 بیمار زخم پپتیک و40 بیمار بدون زخم و سرطان معده) مبتلا به مشکلات گوارشی صورت گرفته است. در این مطالعه دامنه سنی بیماران 74-25 سال و میانگین سنی کل بیماران در 3 گروه مورد مطالعه 12/16 ± 48/95 سال بود. از مجموع120 بیمار شرکت کننده در این مطالعه، 66 نفر مرد و 54 نفر زن بودند. نتایج مطالعه حاضر مشخص کرد که فراوانی ژن cagA در گروه سرطان معده 67/5 درصد ، در زخم پپتیک 60 درصد و در بیماران بدون زخم و سرطان معده 45 درصد می‌باشد.
همچنین فراوانی ژن vacA در 3 گروه مورد مطالعه به ترتیب 55 درصد (سرطان معده) و 40 درصد (زخم پپتیک) و 27/5 درصد (بیماران بدون زخم و سرطان) گزارش گردید .همه 120 بیمار شرکت کننده در این مطالعه بر اساس مطالعات بیوشیمی‌و پاتولوژی شامل تست اوره آز, هیستوپاتولوژی, رنگ آمیزی گیمسا و روش ایمونوهیستوشیمی‌آلوده به هلیکوباکتر پیلوری بودند. . فراوانی ژن cagA در 69 بیمار (57/5 درصد) و ژن vacA در 49 بیمار (40/8 درصد) گزارش شد (جدول شماره 2). در این مطالعه ژن‌هایcagA و vacA در نمونه‌های دارای سرطان معده با فراوانی بیشتری یافت شد. بین فراوانی ژن‌های vacA وcagA با بیماری های گوارشی ارتباط معنی داری مشاهده نشد (جدول 2). () 0/56=P و 0/102=P).
جدول 2. فراوانی ژن‌های cagA و vacA هلیکوباکتر پیلوری در بیماران گوارشی
فراوانی ژن cagA در مردان بیمار 43 مورد (64/2%) و در زنان بیمار 26 مورد (49/1%) و فراوانی ژن vacA در مردان بیمار 32 مورد (47/8%) و در زنان بیمار 17 مورد (32/1%) گزارش گردید. با توجه به نتایج بدست آمده در این مطالعه میزان فراوانی ژن‌های cagA وvacA درمردان بیشتر از زنان نشان داده شد. ارتباط معنی داری بین فراوانی ژن‌ها و جنسیت یافت نشد (0/96=P و 0/83=(P. همچنین در این پژوهش میزان فراوانی ژن cagA در بیماران با سنین بالای 50 سال 41 مورد (60/3%) و در سنین زیر 50 سال 28 مورد (53/8%) مشاهده شد. همچنین فراوانی vacA در بیماران با سنین زیر50 سال 22 مورد (42/3%) و بالای 50 سال 27 مورد (39/7%) گزارش گردید. بنابراین بر اساس نتایج بدست آمده ابتلا به عفونت هلیکوباکتر پیلوری ممکن است با بالا رفتن سن افزایش یابد. در بررسی قومیت بیماران نیز، فراوانی ژن‌های بیماریزای cagA وvacA در گروه ترکمن و سیستانی بیشتر از گروه فارس بود. فراوانی ژن cagAدر گروه ترکمن شامل 25 بیمار (49%) از 69 بیمار cagA مثبت در گروه سیستانی شامل 27 بیمار (67/5%) از 69 بیمار cagA مثبت و در گروه فارس شامل 17 بیمار (57/5%) از 69 بیمار نشان داده شد. همچنین ژن vacAدر گروه ترکمن شامل 23 بیمار (45/1%) از 49 بیمار vacA مثبت در گروه سیستانی شامل 14 بیمار (35%) از 49 بیمارvacA مثبت و در گروه فارس شامل 12 بیمار از49 بیمار (41/4%) گزارش گردید. آنالیزهای آماری نشان داد که بین سن و جنس و قومیت بیماران و فراوانی ژن‌های cagA وvacA ارتباط معنی داری وجود ندارد و خصوصیات دموگرافیک بیماران و متغیرها ارتباط معنی داری با جایگاه‌های ژنی ندارند(P>0.05) (جدول شماره3).
شکل 1. ژل الکتروفورز محصول مربوط به باند ژن vacA هلیکوباکتر پیلوری.چاهک 8 مربوط به کنترل منفی فاقد DNA .چاهک 2 تا 7 نمونه‌های حامل هلیکوباکتر پیلوری واجد ژن vacA و چاهک 1 مربوط به سویه ATCC43504 هلیکوباکتر پیلوری Positive vacA) )کنترل مثبت وچاهک L مربوط بهLadder 100bp
نتایج الکتروفورز برای روز بیستم استخراج نشان‌دهنده بیان ژن 16S rRNA در هر دو تیمار BHI براث و FB بود. ژن hly و ilnA در هیچ‌کدام از تیمارها بیان نشد (شکل 4). از مقایسه نتایج بررسی بیان ژن با نتایج شمارش کلنی در محیط کشت غنی‌شده BHI آگار، میتوان به این نتیجه رسید باکتری موجود در هر سه محیط طی شوک انجماد زنده است و خاصیت بیماریزایی خود را از طریق بیان ژن hly در دو محیط شرایط مغذی (BHI، FB) در روز دوم حفظ کرده است. از آنجا که در شمارش باکتری ها در محیط کشت غنی شاهد رشد باکتری ها بودیم، می توان نتیجه گرفت باکتری وارد فاز VBNC نشده است، اما بر اثر شوک دمایی وارده ضعیف شده است.
نتیجه بررسی کشت در بلاد آگار در انتهای دوره انجماد
نتایج نشان‌دهنده رشد باکتری تلقیح‌شده از محیط FB در روز شصتم و همولیز مثبت آن در محیط آگار خون‌دار بود.
نتایج بررسی بیان ژن محیط FB در محیط بلاد آگار
نتایج نشان‌دهنده بیان ژن 16S rRNA و بیان مجدد ژن hly بود. در مورد ژن inlA هیچ‌گونه بیانی مشاهده نشد (شکل 5).
نتیجه بررسی کشت در بلاد آگار در انتهای دوره انجماد
نتایج نشان‌دهنده رشد باکتری تلقیح‌شده از محیط FB در روز شصتم و همولیز مثبت آن در محیط آگار خون‌دار بود.
نتایج بررسی بیان ژن محیط FB در محیط بلاد آگار
نتایج نشان‌دهنده بیان ژن 16S rRNA و بیان مجدد ژن hly بود. در مورد ژن inlA هیچ‌گونه بیانی مشاهده نشد (شکل 5).
جدول 3. ارتباط خصوصیات دموگرافیک بیماران گوارشی و ژن‌های cagA , vacA
شکل 2. ژل الکتروفورز محصول مربوط به باند ژن cagA هلیکوباکتر پیلوری.چاهک 5 و 6 مربوط به کنترل منفی فاقد DNA چاهک 2-4 نمونه‌های حامل هلیکوباکتر پیلوری واجد ژن cagA و چاهک 1 مربوط به سویه هلیکوباکتر پیلوریATCC43504 Positive cagA به عنوان کنترل مثبت و چاهک Lمربوط بهLadder 100bp
بحث و نتیجه‌گیری
عفونت هلیکوباکتر پیلوری در انسان تحت تاثیر فاکتورهای میزبانی، ژنتیکی و باکتریایی قرار دارد. در این مطالعه با توجه به نتایج بدست آمده از مجموع 120 بیمار شرکت کننده در این مطالعه 69 بیمار (57/5%) واجد ژن ویرولانس cagA و 49(42/5%) بیمار واجد ژن vacAA بودند. آنالیز مولکولی ژن های ویرولانس cag A و vacA هلیکوباکترپیلوری نشان داد که بیشترین فراوانی vacAو cag A در بیماران مبتلا به سرطان معده و زخم پپتیک بوده است.
فراوانی ژن cag A در سرطان معده 67/5 درصد، در زخم پیتیک 60 درصد و در بیماران بدون زخم و سرطان معده 45 درصد بود که با مقادیر فراوانی این ژن‌ها در سویه‌های هلیکوباکتر پیلوری جدا شده از کشورهای مختلف متفاوت می‌باشد. Podzorski و همکاران در آمریکا گزارش کرده اند که 66 درصد از سویه‌های هلیکوباکتر پیلوری حامل ژن cag A می‌باشند. همچنین Chen و همکاران نشان داده اند که 94 درصد از سویه‌های جدا شده از بیماران مبتلا به زخم‌های پپتیک و سرطان معده دارای ژن cag A می‌باشند (14). سویه‌های هلیکوباکتر پیلوری که دارای ژن cag A و Vac Av هستند نسبت به سویه‌های فاقد ژن‌های بیماریزا شیوع بیشتری دارند. شیوع سویه‌های دارای ژن cagAو vacA در نواحی جغرافیایی گوناگون متفاوت است. به عنوان مثال فراوانی سویه‌های هلیکوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به گاسترودئودنال در کره 97 درصد، در چین 93/4 درصد در مالزی 94 درصد در هلند 46 درصد، در آلمان 87/2 درصد است (15). بنابراین به نظر می‌رسد که از جمله دلایل اختلاف نتایج مطالعات مختلف موقعیت جغرافیایی، سیستم ایمنی میزبان، فاکتورهای محیطی و ژنتیکی، گروه سنی افراد بیمار مورد مطالعه و حجم نمونه جمع آوری شده می‌باشد (16، 17).
مشاهدات ما با گزارش‌های Molaei و همکاران، Mohammadi و همکاران و Shirazi و همکاران مطابقت دارد بطوریکه فراوانی سویه‌های cag A مثبت و vacA مثبت در بیماران مبتلا به اختلالات گوارشی بیشتر است (18). مطالعات نشان داده است که شیوع ابتلا به هلیکوباکتر پیلوری و گاستریت مزمن فعال در سنین پایین تر بیشتر است که با افزایش سن شیوع ابتلا به هلیکوباکتر پیلوری افزایش یافته و عوارض ناشی ازآن بیشتر خواهد بود (19). Abdollahi و همکاران در تهران در مطالعه ای دیگر فراوانی ژن cag A را در بیماران مبتلا با زخم معده را 35/1 درصد گزارش کردند که تقریبا مشابه فراوانی گزارش شده در مطالعه حاضر می‌باشد (20).
با توجه به خطر بالای ابتلا به بیماری های گوارشی در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته، بررسی عوامل ایجاد کننده بیماری‌های گوارشی مانند زخم معده، سرطان معده و زخم دوازدهه بسیار حائز اهمیت می‌باشد. با توجه به اهمیت باکتری هلیکوباکتر پیلوری در بروز این بیماری‌ها، افزایش شیوع ژن‌های cag A و vac A و اثرات آنها بر روی بافت معده و ایجاد التهاب در روند مزمن شدن این بیماری‌ها قابل توجه می‌باشد (21، 22).
مطالعه ای تحت عنوان بررسی ژن های ویرولانس هلیکوباکتر پیلوری در گاستریت، زخم پپتیک و سرطان معده درلائوس درسال 2014 بر روی 329 بیمار با عارضه دیسپپسی انجام شده، آنها گزارش کردند که از 119 بیمار آلوده به هلیکوباکتر پیلوری 83 نفر آنها مبتلا به گاستریت، 20 نفر دارای زخم پپتیک و 3 نفر مبتلا به سرطان معده می‌باشند. آنها فراوانی ژن cagA را 99/2 درصد گزارش کردند. این محققین نتیجه گرفتند که ژن cag A تقریباً در تمامی 119 بیمار لائوسی وجود داشته و ژن‌هایcagA و vacA مهمترین فاکتورهای ویرولانس در عفونت ناشی از هلیکوباکتر پیلوری می‌باشند (23). ژن‌های بیماریزای مشهور هلیکوباکتر پیلوری ممکن است در اثر میانکش باکتری-میزبان در طی استقرار باکتری درآنتروم معده انسان گسترش یابد (24). به نظر می‌رسد که این فاکتورهای بیماریزا به بقای باکتری در محیط اسیدی و سازگاری آن با شرایط نامناسب محیط اطراف باکتری در معده و نیز مقابله با سیستم ایمنی میزبان کمک کرده و بدین ترتیب باعث تخریب بافتی و پیامدهای بالینی می‌شود (25، 26). نتایج گزارش شده توسط محققان ایرانی درمورد ارتباط بین ژن vacA و بیماری های گوارشی متفاوت است. به عنوان مثال احمدی و همکاران درکرج نشان دادند که فراوانی ژن‌های vacA و cagA در بیماران مبتلا به سرطان معده به ترتیب 32 درصد و 14 درصد می‌باشد که مقادیر ان از فراوانی گزارش شده در مطالعه حاضر کمتر بوده است (27). اختلاف درصد‌های ارایه شده در مورد شیوع این ژن‌ها را میتوان به انتشار جغرافیایی و عوامل محیطی مرتبط دانست (28). در مطالعه مشابهی که توسط طالبی و همکاران در سال 2011 انجام شد در 128 بیمار مبتلا به سرطان معده، زخم معده و گاستریت که آلوده به هلیکوباکتر پیلوری بودند، فراوانی cagA در سرطان معده 57/5% گزارش گردید که بانتایج مطالعه حاضر همخوانی دارد (29). در یک مطالعه Palframan و همکارانش در سال 2012 نشان دادند که ژن بیماریزای vacA ایجاد کننده یک توکسین کلیدی در آسیب بافتی می‌باشد و باعث آسیب به سلولهای اپیتلیال معده و زخم معده می‌شود (30). در نهایت میتوان این طور نتیجه گیری کرد که عوامل بیماریزای هلیکوباکتر پیلوری با وجود خاصیت بیماریزایی و مرتبط بودن با سرطان‌های دستگاه گوارش موجب کلونیزاسیون بیشتر باکتری و ایجاد التهاب بافتی و پاسخ ایمنی شدیدتری در نمونه‌های بافتی معده می‌شوند.
سپاسگزاری
این مقاله حاصل بخشی از پایان نامه دکتری به شماره و کد اخلاق 23930507971001 مصوب شورای تحصیلات تکمیلی و شورای پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی در سال 1397 می‌باشد. نویسندگان این مقاله از پرسنل میکروب شناسی دانشگاه علوم پزشکی گلستان و واحد توسعه حمایت از تحقیقات بالینی مرکز آموزش درمانی بیمارستان پنجم آذر گرگان به علت همکاری صمیمانه در اجرای این پروژه کمال تشکر و قدردانی را دارند.
تعارض منافع
نویسندگان هیچ‌گونه تعارض منافعی ندارند.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
باکتری شناسی پزشکی
دریافت: 1397/9/3 | پذیرش: 1398/3/28 | انتشار الکترونیک: 1398/7/10
دریافت: 1397/9/3 | پذیرش: 1398/3/28 | انتشار الکترونیک: 1398/7/10
فهرست منابع
1. Kraft C, Stack A, Josenhans C, Niehus E, Dietrich G, Correa P, Fox JG, Falush D, Suerbaum S. Genomic changes during chronic Helicobacter pylori infection. Journal of bacteriology. 2006 Jan 1;188(1):249-54. [DOI:10.1128/JB.188.1.249-254.2006] [PMID] [PMCID]
2. Essawi T, Hammoudeh W, Sabri I, Sweidan W, Farraj MA. Determination of Helicobacter pylori Virulence Genes in Gastric Biopsies by PCR.ISRN Gastroenterology 2013;4:1-4 [DOI:10.1155/2013/606258] [PMID] [PMCID]
3. Nahari M,sharifi Y,Taghi Akhi M,Ashghaczade M,Nahayei M,Fatahi E.Helicobacter pylori cagA and vacA genotypes and their relationship to peptic ulcer disease and nonnuclear dysplasia .Rese J Microbiol 2008;3(5):386-94. [DOI:10.3923/jm.2008.386.394]
4. Kienesberger S, Cox LM, Livanos A, Zhang XS, Chung J, Perez-Perez GI, Gorkiewicz G, Zechner EL, Blaser MJ. Gastric Helicobacter pylori infection affects local and distant microbial populations and host responses. Cell reports. 2016 Feb 16;14(6):1395-407. [DOI:10.1016/j.celrep.2016.01.017] [PMID] [PMCID]
5. Talebkhan Y, Mohammadi M, Mohaghehi MA, Vaziri HR, Eshagh Hosseini M, Mohajerani N, et al. cog A gene and protein status among Iranian Helicobacter pylori status.Dig Dis Sci. 2008, (4)3: 925-32. [DOI:10.1007/s10620-007-9978-y] [PMID]
6. Vannarah S, Vilaichone Rk, Rasa chak B, Yamaoka Y, shiotas, et al. Virulence genes of helicobacter in gastritis, peptic ulcer and gastric cancer in laoe Asion pacj cancer prev. 2014;15(20):9027-31. [DOI:10.7314/APJCP.2014.15.20.9027] [PMID]
7. Yin lui S, chuah S, Goh H, Lee KY, Lee Vs, Ho B, et al. Different CagA and VacA polymorphisms are found in the Chinese versus the malay and Indian populations an analysis of helicobacter pylori virulence genes in Singapore. Proceedings of Singapore healthcare 2010; 19:12-18. [DOI:10.1177/201010581001900103]
8. Kargar M, Souod N, Doosti A, Ghorbani- Dalin S. prevalence of Helicobacter pylori Vacuolating cytotoxin A gene as apredicitve marker for different gastrodoudenal diseases Iran & clin Infect dis 2011; 6(2):85-9.
9. Khayat A, Soweid A, Katter M, Tahwil A, EI Hajj A, Azar C, et al, prevalence and clinical relevance of helicobacter pylori CagA and VacA genes in Lebanese patients with gastritis and peptic ulcer disease & infect Developing countries 2007;1(1):55-61.
10. Salehi Z, Jelodar MH, Rassa M, Ahaki M, Mollasalehi H, Mashayekhi F. Helicobacter pylori cagA status and peptic ulcer disease in Iran. Digestive diseases and sciences. 2009;54(3):608-13. [DOI:10.1007/s10620-008-0378-8] [PMID]
11. Hammaond CE, Beeson C, Sualez G, Peek RM, Smol Ka AJ. Helicobacter pylori virulence factors affecting gastric proton pump expression and acid serrection Am & physiol Gastrointest liver physiol. 2015; 309(3):G193-201. [DOI:10.1152/ajpgi.00099.2015] [PMID] [PMCID]
12. Hosseini E, Pousina F, Van de Wiele TV, Ghasemian safaei HG, Adibi P. Helicobacter pylori in Iran A systematic review on the association of genotypes and gastro duodenal diseases JRes Med Sci. 2012; 17(3):280-92.
13. Chomrarin C, Namwat W, Chaicumpar K, Mairiang P, Sangchan A, Sripa B, et al. prevalence of helicobacter pylori VacA, CagA, CagE, iceA and babA2 genotypes in Thai dyspeptic patients int. J infect dis. 2008; 12(1):30-6. [DOI:10.1016/j.ijid.2007.03.012] [PMID]
14. Podzorski RP, Podzorski Ds, Wuerth A, Tolia V. Analysis of the cagA, vacA, cagE, iceA and babA2 gene in helicobacter pylori from sixty-one pediatric patients from the mid wertern United States. diagn microbial infect dis. 2003 ;46(2):83-8. [DOI:10.1016/S0732-8893(03)00034-8]
15. Chen XJmYan j, Shen YF. Dominant cagA/vacA genotypes and coinfection frequency of h.pylori in peptic ulcer or chronic gastritis patients in Zhejiang province and correlation among different genotype coinfection and severity of the disease.Chin Med (Engl). 2005;118(6):460-7.
16. Jafari F, Shokrzadeh L, Dabiri H, Baghaei K,Yamaka Y,Zojaji h,et.al.vacA genotypes of helicobacter pylori in relation to cagAstatusand clinical outcomes in Iranian population.Jpn J Infect dis. 2008;61(4):290-3.
17. Icli F, Ak bulut H, Yalcin B, Ozdemir F, Isikdogan A, Hagran M, et al. Education, economic status and other risk factors in gastric cancer a case-control study of Turkish oncology Group Med oncol. 2011; 28(1):112-20. [DOI:10.1007/s12032-009-9406-6] [PMID]
18. Molaei M, Foroughi F, Mashayekhi R, Haghazali M, zojaji H, Jafari F, et al, cag A status and Vac subtypes of helicobacter pylori in relation to histopathologic findings in iranian population indian & patholmicrobial. 2010; 53(1):24-7. [DOI:10.4103/0377-4929.59178] [PMID]
19. Obayashi N,Ohtsuka Y, Hosoi k, Ikuse T, Jimbo K, aoyagi y,et al. comparison of gene expression between pediatric and adult gastric mucosa with Helicobacter pylori infection. Helicobacter. 2016;21(2):114-23. [DOI:10.1111/hel.12245] [PMID]
20. Abdollahi H, Shokohi M, Savari M. The prevalence of helicobacter pylori babA2,iceA1 and iceA2 genes and their association with clinical outcomes in patients with chronic gastritis, ulcerative diseases and non -ulcer dyspepsia in south east of Iran.jundishapur j Microbiol. 2013;6(4);e4739 [DOI:10.5812/jjm.4739]
21. Graham Dy. Helicobacter pylori update: gastri cancer, yeliable therapy, and possible benefits gastroenterology . 2015;148(4):719-31 [DOI:10.1053/j.gastro.2015.01.040] [PMID] [PMCID]
22. Baswick EJ, Sua rez G, Reges Ve. H pylori and host interactions that influence pathogenesis world & Gastro enteral. 2006; 21:12(35):5599-605. [DOI:10.3748/wjg.v12.i35.5599] [PMID] [PMCID]
23. Vannarath S, Vilaichone RK, Rasachak B, Mairiang P, Yamaoka Y, Shiota S, et al. Virulence genes of Helicobacter pylori in gastritis, peptic ulcer and gastric cancer in Laos. Asian Pac J Cancer Prev. 2014; 15(20): 9027-31 [DOI:10.7314/APJCP.2014.15.20.9027] [PMID]
24. Suriani R, Colozza M, Cardesi E, Mazzucoo VacA helicobacter pylori antibodies in gastric cancer can J Gastro enteral. 2008; 22(3):255-8. [DOI:10.1155/2008/521724] [PMID] [PMCID]
25. Ahmadi E, Amini K, Sadeh M. Prevalence of cagA, cagT, cagE, vacA and hrgA genes in Helicobacter pylori strains isolated from patients with gastric cancer in Karaj city, 2016. Feyz Journal of Kashan University of Medical Sciences. 2018;21(6):562-8.
26. Matteo Mj, Armitano RI, Granadose G Wonaga AD, Sanches C, Olmos M , et al. Helicobacter pylori oipA, VacA and dupA genetic diversity in individual hosts. & med microbial . 2010; 59(1):89-95. [DOI:10.1099/jmm.0.011684-0] [PMID]
27. Talebi Bazmin Abadi A, Radiei A, Ajami A, Hosseini N, Taghyei T, Jones KR, Merrell DS, Helicobacter pylori homB, But not CagA, Is associated with Gastric cancer in Iran J clin Microbial. 2011; 49(9):3191-7. [DOI:10.1128/JCM.00947-11] [PMID] [PMCID]
28. Anisha S, Saikia L,Gogoi M. Molecular characterisation of virulent gene vacA in Helicobacter pylori clinical isolates from patients with gastroduodenal diseases in Assam, India. Official Publication of Indian Association of Medical Microbiologists 2018; 36(2): 178-185. [DOI:10.4103/ijmm.IJMM_18_67] [PMID]
29. Belda S, Saez J, Santibanez M, Rodriguez JC, Sola-Vera J, Ruiz-Garcia M, et al. Relationship between bacterial load, morbidity and cagA gene in patients infected by Helicobacter pylori. Clin Microbiol Infect. 2012;18(7):E251-3. [DOI:10.1111/j.1469-0691.2012.03884.x] [PMID]
30. Palframan SL, Kwok T, Gabriel K. Vacuolating cytotoxin A (vacA), a key toxin for Helicobacter pylori pathogenesis. Front Cell Infect Microbiol. 2012;2:92. [DOI:10.3389/fcimb.2012.00092] [PMID] [PMCID]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
