سال 18، شماره 3 - ( خرداد - تیر 1403 )
جلد 18 شماره 3 صفحات 180-172 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Karem Kadhim M, Majid Khazaal R, Hassan Flaih M, Reissan Hussein K. Molecular Characterization and Phylogenetic Analysis of the ITS2 Gene of Enterobius vermicularis Isolates. Iran J Med Microbiol 2024; 18 (3) :172-180
URL: http://ijmm.ir/article-1-2069-fa.html
URL: http://ijmm.ir/article-1-2069-fa.html
کریم کاظم منار، مجید خزعل روآ، حسن فلیح محمد، ریسان حسین خوام. خصوصیات مولکولی و تجزیه و تحلیل فیلوژنتیک ژن ITS2 جدایه های Enterobius vermicularis. مجله میکروب شناسی پزشکی ایران. 1403; 18 (3) :172-180
1- اداره آموزش و پرورش ثی قار، ناصریه، عراق
2- گروه تکنیک های آزمایشگاهی پزشکی، موسسه فنی ناصریه، دانشگاه فنی جنوب، ناصریه، عراق ،ruaa.m1982@stu.edu.iq
3- گروه فنون پرستاری، موسسه فنی ناصریه، دانشگاه فنی جنوب، ناصریه، عراق
2- گروه تکنیک های آزمایشگاهی پزشکی، موسسه فنی ناصریه، دانشگاه فنی جنوب، ناصریه، عراق ،
3- گروه فنون پرستاری، موسسه فنی ناصریه، دانشگاه فنی جنوب، ناصریه، عراق
چکیده: (151 مشاهده)
زمینه و اهداف: انتروبیوس ورمیکولاریس (E.vermicularis) یک نماتد انگلی است که در برخی از کشورها با شیوع بالای ۳۵ درصد، انسان و عمدتاً کودکان را آلوده می‌کند. مطالعات مولکولی آن هنوز اندک است. تشخیص دقیق و درک تنوع ژنتیکی در مدیریت انتروبیازیس ضروری است. این مطالعه از توالی‌یابی DNA و آنالیز فیلوژنتیکی برای تشخیص E.vermicularis با تنوع ژنتیکی در ژن داخلی رونویسی شده spacer ۲ (ITS۲) استفاده کرد.
مواد و روش کار: نمونه‌های مدفوع از ۵۶ بیمار آلوده و ۶۰ فرد سالم به‌عنوان گروه کنترل به‌طور تصادفی جمع‌آوری شد. DNA ژنومی جدا شد و PCR با استفاده از پرایمرهای ناحیه ITS۲ rDNA انجام شد. تحقیقات ما با نهایت دقت انجام شد، همانطور که توسط توالی یابی DNA مشخص می شود که ارتباط ژنتیکی و تغییرات rDNA (ITS۲) در بین جدایه های E. vermicularis را تعیین می کند. سپس توالی‌ها با توالی‌های NCBI-BLAST برای همولوژی ژنتیکی و تجزیه و تحلیل تنوع مقایسه شدند و از دقت و قابلیت اطمینان نتایج اطمینان حاصل کردند.
یافته ها: در آزمایش مولکولی، ۳۲ نمونه از ۵۶ نمونه برای ژن ITS۲ E.vermicularis مثبت بودند. درصد هویت ایزوله های محلی E.vermicularis IQN.۱-۱۰ با موارد موجود در همسانی پایگاه داده NCBI-BLAST از ۹۹.۵۴% تا ۹۹.۵۶% متغیر بود. تجزیه و تحلیل تنوع ژنتیکی سه حذف و جهش جانشینی را با درصد تغییرات کلی ۰.۴۴٪ تا ۰.۴۶٪ نشان داد. این یافته‌ها نه تنها درک عمیق‌تری از E. vermicularis ارائه می‌دهند، بلکه نویدبخش توسعه استراتژی‌های مؤثرتری برای مدیریت انتروبیازیس هستند که به آینده امیدوار می‌شوند.
نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از دقت بالای تشخیص مولکولی و اهمیت ITS۲ به عنوان مهم ترین نشانگر ژنتیکی به دلیل ماهیت بسیار حفاظت شده آن است. این داده‌های جدید روی ژنوتیپ‌های E.vermicularis از عراق منعکس‌کننده تنوع هستند و بنابراین مطالعات مولکولی بیشتری را در سراسر عراق برای در نظر گرفتن مؤثر چشم‌انداز ژنتیکی و کمک به اقدامات تشخیصی و کنترلی ضروری می‌سازند.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
ژنتیک میکروبی
دریافت: 1403/2/8 | پذیرش: 1403/5/11 | انتشار الکترونیک: 1403/5/28
دریافت: 1403/2/8 | پذیرش: 1403/5/11 | انتشار الکترونیک: 1403/5/28
فهرست منابع
1. Fantinatti M, Da-Cruz AM. Enterobius vermicularis in Brazil: An integrative review. Revista da Soc Brasil de Med Trop. 2023;56:e0073-2023. [DOI:10.1590/0037-8682-0073-2023] [PMID] [PMCID]
2. Moussavi E, Houssaini M, Salari N, Hemmati M, Abdullahi A, Khaleghi AA, et al. Prevalence of Enterobius vermicularis among children in Iran: A comprehensive systematic review and meta-analysis. Parasite Epidemiol Control. 2023;22:e00315. [DOI:10.1016/j.parepi.2023.e00315] [PMID] [PMCID]
3. Yildiz I, Malatyali E, Tilekliogu E, Ertabaklar H, Ertug S. A retrospective analysis of Enterobius vermicularis frequency for the last five years in Aydin, Turkey. Ann Med Res. 2021;28(9):1716-9. [DOI:10.5455/annalsmedres.2020.10.1053]
4. Actor JK. Adaptive Immune Response and Hypersensitivity. In Elsevier's Integrated Review Immunology and Microbiology. 2nd ed. pp.53-9. 2012. Philadelphia, U.S.A.: Elsevier. [DOI:10.1016/B978-0-323-07447-6.00007-7]
5. Tavan A, Mikaeili F, Sadjjadi SM, Bajelan S, Mahmoudvand H, Sharifdini M. Prevalence and genotype distribution of Enterobius vermicularis among kindergarteners in Shiraz and Khorramabad cities, Iran. Asian Pac J Trop Med. 2020;13(7):308-13. [DOI:10.4103/1995-7645.280229]
6. Fan CK, Sonko P, Lee YL, Yin AW, Chuang TW, Kios R, et al. Epidemiologic Study of Enterobius vermicularis Infection among Schoolchildren in the Republic of Marshall Islands. J Trop Med. 2021;2021:6273954. [DOI:10.1155/2021/6273954] [PMID] [PMCID]
7. Wendt S, Trawinski H, Schubert S, Rodloff AC, Mössner J, Lübbert C. The Diagnosis and Treatment of Pinworm Infection. Dtsch Arztebl Int. 2019;116(13):213-9. [DOI:10.3238/arztebl.2019.0213] [PMID] [PMCID]
8. Yahya NA, Hamad SS, Muhammad DA. Isolation and Molecular Identification of Enterobius Vermicularis from Patient in Emigrant Campus. HIV Nursing. 2023;23(1):779-82.
9. Ummarino A, Caputo M, Tucci FA, Pezzicoli G, Piepoli A, Gentile A, et al. A PCR-based method for the diagnosis of Enterobius vermicularis in stool samples, specifically designed for clinical application. Front Microbiol. 2022;13:1028988. [DOI:10.3389/fmicb.2022.1028988] [PMID] [PMCID]
10. Abu Al-Soud W, Rådström P. Effects of amplification facilitators on diagnostic PCR in the presence of blood, feces, and meat. J Clin Microbiol. 2000;38(12):4463-70. [DOI:10.1128/JCM.38.12.4463-4470.2000] [PMID] [PMCID]
11. Morin PA, Chambers KE, Boesch C, Vigilant L. Quantitative polymerase chain reaction analysis of DNA from noninvasive samples for accurate microsatellite genotyping of wild chimpanzees (Pan troglodytes verus). Mol Ecol. 2001;10(7):1835-44. [DOI:10.1046/j.0962-1083.2001.01308.x] [PMID]
12. Eggert LS, Maldonado JE, Fleischer RC. Nucleic acid isolation from ecological samples--animal scat and other associated materials. Methods Enzymol. 2005;395:73-87. [DOI:10.1016/S0076-6879(05)95006-4] [PMID]
13. Rahnamaye V, Hagh H, Oskouei MM. Genetic Classification and Differentiation of Enterobius vermicularis Based on Mitochondrial Cytochrome C Oxidase (cox1) in Northwest of Iran. J Pure Appl Microbiol. 2014;8(5):3995-9.
14. Iñiguez AM, Vicente AC, Araújo A, Ferreira LF, Reinhard KJ. Enterobius vermicularis: specific detection by amplification of an internal region of 5S ribosomal RNA intergenic spacer and trans-splicing leader RNA analysis. E. vermicularis: specific detection by PCR and SL1 RNA analysis. Exp Parasitol. 2002;102(3-4):218-22. [DOI:10.1016/S0014-4894(03)00059-6] [PMID]
15. Qiu JH, Lou Y, Zhang Y, Chang QC, Liu ZX, Duan H, et al. Sequence variability in internal transcribed spacers of nuclear ribosomal DNA among isolates of the oxyurid nematodes Syphacia obvelata and Aspiculuris tetraptera from mice reared in laboratories in China. J Helminthol. 2016;90(1):81-5. [DOI:10.1017/S0022149X1400087X] [PMID]
16. Leblanc M, Berry K, Graciano S, Becker B, Reuter JD. False-positive results after environmental pinworm PCR testing due to Rhabditid nematodes in Corncob bedding. J Am Assoc Lab Anim Sci. 2014;53(6):717-24.
17. Schrader C, Schielke A, Ellerbroek L, Johne R. PCR inhibitors - occurrence, properties and removal. J Appl Microbiol. 2012;113(5):1014-26. [DOI:10.1111/j.1365-2672.2012.05384.x] [PMID]
18. Shilanabadi K, Derakhshan F, Raeghi S. Phylogenetic study of Enterobius vermicularis isolates from Northwest of Iran. Marag Univ Med Sci. 2022:1-9. [DOI:10.21203/rs.3.rs-1405714/v1]
19. Kaneva E, Tsvetkova N, Velcheva D, Harizanov R, Kaftandjiev I, Borisova R, et al. Development and Application of a Method for Genetic Detection of Enterobius Vermicularis in Samples of Patients With Enterobiasis. J IMAB. 2022;30(1):5295-300. [DOI:10.5272/jimab.2024301.5295]
20. Tomanakan K, Sanpool O, Chamavit P, Lulitanond V, Intapan PM, Maleewong W. Genetic variation of Enterobius vermicularis among schoolchildren in Thailand. J Helminthol. 2018;94:e7. [DOI:10.1017/S0022149X18000962] [PMID]
21. Zelck Ulrike E, Bialek R, Weiß M. Molecular Phylogenetic Analysis of Enterobius vermicularis and Development of an 18S Ribosomal DNA-Targeted Diagnostic PCR. J Clin Microbiol. 2020;49(4):1602-4. [DOI:10.1128/JCM.02454-10] [PMID] [PMCID]
22. Le TH, Blair D, McManus DP. Mitochondrial genomes of human helminths and their use as markers in population genetics and phylogeny. Acta Trop. 2000;77(3):243-56. [DOI:10.1016/S0001-706X(00)00157-1] [PMID]
23. Piperaki ET, Spanakos G, Patsantara G, Vassalou E, Vakalis N, Tsakris A. Characterization of Enterobius vermicularis in a human population, employing a molecular-based method from adhesive tape samples. Mol Cell Probes. 2011;25(2-3):121-5. [DOI:10.1016/j.mcp.2011.03.005] [PMID]
24. Shafiei R, Jafarzadeh F, Bozorgomid A, Ichikawa-Seki M, Mirahmadi H, Raeghi S. Molecular and phylogenetic analysis of E. vermicularis in appendectomy specimens from Iran. Infect Genet Evol. 2023;107:105391. [DOI:10.1016/j.meegid.2022.105391] [PMID]
25. Kaneva E, Harizanov R, Tsvetkova N, Kaftanjiev I, Borisova R, Ivanova A, et al. E. vermicularis – prospects for Future Research: A Brief Literature Review. Prob Infect Parasit Dis. 2022;50(2):13-8. [DOI:10.58395/pipd.v50i2.92]
26. Kubiak K, Dzika E. Enterobiasis epidemiology and molecular characterization of in healthy children in north-eastern Poland. Helminthologia. 2017;54(4):284-91. [DOI:10.1515/helm-2017-0042]
27. Al-Taei AHO, Al-Quraishi MA. Molecular identification of Enterobius vermicularis worms isolated from children in Babylon province of Iraq. Int J Health Sci. 2022;6(S6):9226-40. [DOI:10.53730/ijhs.v6nS6.12426]
28. Kadhum R, Jaber N, Alkhanaq M. Molecular identification and phylogenetic tree analysis of Enterobius vermicularis from Children in Wasit City of Iraq Address for correspondence. Indian J Sci. 2019;2018(8):14172-9.
29. Janthu P, Dumidae A, Subkrasae C, Ardpairin J, Nateeworanart S, Thanwisai A, Vitta A. Prevalence and genetic analysis of Enterobius vermicularis in schoolchildren in lower northern Thailand. Parasitol Res. 2022;121(10):2955-65. [DOI:10.1007/s00436-022-07626-0] [PMID]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
