مجله میکروب شناسی پزشکی ایران

زمینه و اهداف: عفونت بیمارستانی به عفونتی که طی بستری در بیمارستان (حداقل 48 تا 72 ساعت بعد از پذیرش) اتفاق بیفتد اطلاق می‌شود. عفونت‌های بیمارستانی یکی از مشکلات مهم سلامت می‌باشد. این مطالعه به هدف تعیین شیوع عفونت بیمارستانی و عوامل مرتبط با آن در بیمارستان‌های بالای 100 تختخوابی استان خراسان جنوبی انجام شد

مواد و روش کار: در این مطالعه مقطعی برای کلیه بیماران با تشخیص عفونت بیمارستانی در بیمارستان‌های بالای 100 تختخوابی استان خراسان جنوبی پرسشنامه پژوهشگر ساخته شامل مشخصات دموگرافیک، بخش بستری، مدت بستری، نوع پاتوژن و عوامل خطر در سال 1391 تکمیل شد. این پرسشنامه بر اساس پرسشنامه استاندارد نظام مراقبت عفونت­های بیمارستانی مرکز کنترل بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت تدوین شد. داده‌ها پس از جمع‌آوری توسط نرم‌افزار spss(16) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها و بحث: تعداد بیماران با تشخیص عفونت بیمارستانی 358 نفر بود. میزان بروز عفونت بیمارستانی در بیمارستان‌های استان 9/0% محاسبه شد. بیشترین میزان بروز در ICU بود (3/17%). شایع‌ترین عفونت بیمارستانی پنومونی (43%) و بعد از آن عفونت ادراری (1/15%) بود. در 5/33% موارد نتیجه کشت منفی بود و شایع‌ترین پاتوژن عامل عفونت گونه کلبسیلا (8/12%) و پسودموناس ائروژینوزا (8/9%) بود. شایع‌ترین عوامل خطر همراه با عفونت بیمارستانی داشتن کاتتر ادراری (4/70%)، ساکشن (8/66%) و لوله تراشه (2/54%) بود. 24% از بیماران فوت کردند. نتایج مطالعه میزان پایین‌تری از عفونت بیمارستانی را نشان داد که علت اصلی آن عدم تشخیص و گزارش موارد واقعی عفونت بیمارستانی می‌باشد. جهت کنترل و پیشگیری عفونت­های بیمارستانی ارتقای نظام شناسایی و گزارش دهی موارد عفونت‌های بیمارستانی توصیه می‌شود.