سال 4، شماره 1 و 2 - ( بهار و تابستان 1389 )
جلد 4 شماره 1 و 2 صفحات 65-58 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Vahhabi A, Hasani A, Nahaei M, Frajnia ُ. PCR assay for detection of vanA and vanB genes from intestinal carriers of vancomycin-resistant enterococci in three educational hospitals of Tabriz university of medical sciences. Iran J Med Microbiol 2010; 4 (1 and 2) :58-65
URL: http://ijmm.ir/article-1-60-fa.html
URL: http://ijmm.ir/article-1-60-fa.html
وهابی ابوالفضل، حسنی آلکا، نهائی محمدرضا، فرج نیا صفر. فناوری PCR برای شناسائی ژن‌های vanAو vanB در حاملین روده‌ای انتروکوک مقاوم به ونکومایسین در سه بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تبریز. مجله میکروب شناسی پزشکی ایران. 1389; 4 (1 و 2) :58-65
ابوالفضل وهابی1 
، آلکا حسنی2 ، محمدرضا نهائی3 ، صفر فرج نیا4
، آلکا حسنی2 ، محمدرضا نهائی3 ، صفر فرج نیا4
1- گروه باکتری شناسی و ویروس شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز ، a.vahhabi@yahoo.com
2- گروه باکتری شناسی و ویروس شناسی، مرکز بیماری‌های عفونی و طب گرمسیری، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
3- گروه باکتری شناسی و ویروس شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
4- مرکز تحقیقات کاربردی و داروئی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
2- گروه باکتری شناسی و ویروس شناسی، مرکز بیماری‌های عفونی و طب گرمسیری، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
3- گروه باکتری شناسی و ویروس شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
4- مرکز تحقیقات کاربردی و داروئی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
چکیده: (22728 مشاهده)
زمینه و اهداف: انتروکوک به‌صورت فزاینده عامل عفونت‌های شدید بیمارستانی است. مقاومت به آنتی بیوتیک‌ها، به‌ویژه ونکومایسین، آمپی سیلین و غلظت‌های زیاد آمینوگلیکوزیدها در آن شایع است. شناسائی سریع و درست انتروکوک مقاوم به ونکومایسین (Vancomycin resistant enterococci : VRE)، در مدیریت و درمان بیماران کلنیزه شده یا دچار عفونت انتروکوکی، بسیار حیاتی است و اجرای برنامه‌های درمانی مناسب برای پیشگیری از انتشارآن را فراهم می‌کند. هدف این مطالعه بکارگیری فناوری PCR، جهت شناسائی ژن‌های vanA و vanB در حاملین روده‌ای انتروکوک مقاوم به ونکومایسین بود.
روش بررسی: 432 نمونه مدفوع یا رکتال سوآب از بیمارانی که حداقل 72 ساعت در بخش‌های پرخطر ( ICU، هماتولوژی/انکولوژی، عفونی و سوختگی) در سه بیمارستان آموزشی درمانی تبریز (سینا، کودکان و شهید قاضی طباطبائی) بستری بودند و همچنین بیماران سرپائی (مراجعه کننده به درمانگاه انکولوژی، درمانگاه عفونی و بخش همودیالیز) جمع آوری شد (87-1386). نمونه‌ها در محیط‌های اختصاصی کشت داده شد و سویه‌های انتروکوک جداسازی گردید. تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) ونکومایسین ، با روش Agar dilution انجام شد و سویه‌های مقاوم با E-test تایید گردید. فناوری PCR جهت شناسائی ژن‌های vanA/vanB ، اجراء شد.
یافته‌ها: از 432 نمونه 291 (3/67%) سویه انتروکوک ایزوله شد. 189 سویه (9/64%) انتروکوکوس فکالیس و 86 سویه (5/29%) انتروکوکوس فسیوم تعیین هویت شدند. تعیین MIC ، مقاومت کامل به ونکومایسین را در 15 (1/5%) سویه اثبات کرد که همگی انتروکوکوس فسیوم بودند. فناوری PCR ، حضور ژن‌های vanA یا vanB با مقاومت حد واسط (MICs, 8-16 μg/ml) یا مقاومت سطح بالا≥ 256 μg/ml) (MICs, به ونکومایسین را در 54 (5/18% ) سویه نشان داد. در مجموع 42 (6/66%) سویه مقاوم، انتروکوکوس فسیوم و 15 ( 8/23% ) سویه انتروکوکوس فکالیس بودند. 54 (7/85%) سویه مقاوم به ونکومایسین از بیماران بستری و 9 (2/14%) سویه ازبیماران سرپائی بدست آمد.
نتیجه گیری: مقاومت کامل به ونکومایسین در انتروکوکوس فسیوم و در بیماران بستری یافت شد. مقاومت متوسط یا سطح بالای انتروکوک به ونکومایسین در بیماران بستری و سرپائی وجود دارد. فراوانی ژن vanB بیشتر از vanA است.
روش بررسی: 432 نمونه مدفوع یا رکتال سوآب از بیمارانی که حداقل 72 ساعت در بخش‌های پرخطر ( ICU، هماتولوژی/انکولوژی، عفونی و سوختگی) در سه بیمارستان آموزشی درمانی تبریز (سینا، کودکان و شهید قاضی طباطبائی) بستری بودند و همچنین بیماران سرپائی (مراجعه کننده به درمانگاه انکولوژی، درمانگاه عفونی و بخش همودیالیز) جمع آوری شد (87-1386). نمونه‌ها در محیط‌های اختصاصی کشت داده شد و سویه‌های انتروکوک جداسازی گردید. تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) ونکومایسین ، با روش Agar dilution انجام شد و سویه‌های مقاوم با E-test تایید گردید. فناوری PCR جهت شناسائی ژن‌های vanA/vanB ، اجراء شد.
یافته‌ها: از 432 نمونه 291 (3/67%) سویه انتروکوک ایزوله شد. 189 سویه (9/64%) انتروکوکوس فکالیس و 86 سویه (5/29%) انتروکوکوس فسیوم تعیین هویت شدند. تعیین MIC ، مقاومت کامل به ونکومایسین را در 15 (1/5%) سویه اثبات کرد که همگی انتروکوکوس فسیوم بودند. فناوری PCR ، حضور ژن‌های vanA یا vanB با مقاومت حد واسط (MICs, 8-16 μg/ml) یا مقاومت سطح بالا≥ 256 μg/ml) (MICs, به ونکومایسین را در 54 (5/18% ) سویه نشان داد. در مجموع 42 (6/66%) سویه مقاوم، انتروکوکوس فسیوم و 15 ( 8/23% ) سویه انتروکوکوس فکالیس بودند. 54 (7/85%) سویه مقاوم به ونکومایسین از بیماران بستری و 9 (2/14%) سویه ازبیماران سرپائی بدست آمد.
نتیجه گیری: مقاومت کامل به ونکومایسین در انتروکوکوس فسیوم و در بیماران بستری یافت شد. مقاومت متوسط یا سطح بالای انتروکوک به ونکومایسین در بیماران بستری و سرپائی وجود دارد. فراوانی ژن vanB بیشتر از vanA است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
عفونت های بیمارستانی
دریافت: 1392/8/19 | پذیرش: 1392/8/19 | انتشار الکترونیک: 1392/8/19
دریافت: 1392/8/19 | پذیرش: 1392/8/19 | انتشار الکترونیک: 1392/8/19
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
