Iranshahi N, Ranjbar R, Siadat S D, Nejati M, Harzandi N, Norozian D, et al . Evaluation of nalidixic acid susceptibility testing for screening ofclinical strains of Salmonella with decreased susceptibility to ciprofloxacin. Iran J Med Microbiol 2009; 2 (3 and 4) :39-45
URL:
http://ijmm.ir/article-1-127-fa.html
ایران شاهی نگین، رنجبر رضا، سیادت سیدداور، نجاتی مهدی، هرزندی ناصر، نوروزیان داریوش، و همکاران. و همکاران.. ارزیابی آزمون حساسیت به نالیدیکسیک اسید جهت غربالگری سویه های بالینی سالمونلا با حساسیت کاهش یافته به سیپروفلوکساسین. مجله میکروب شناسی پزشکی ایران. 1387; 2 (3 و 4) :39-45
URL: http://ijmm.ir/article-1-127-fa.html
1- گروه میکروبیولوژی دانشگاه ازاد اسلامی
2- مرکز تحقیقات میکروبیولوژی کاربردی دانشگاه علوم پزشکی بقیه ا...(عج)- تهران- ایران
3- مؤسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی
4- گروه میکرب شناسی دانشکده علوم پایه ، دانشگاه آزاداسلامی، واحد کرج
5- مجتمع تولیدی و تحقیقاتی، بخش واکسن های باکتریایی، انستیتو پاستور ایران ، tabaraie@kfg.ir
چکیده: (16276 مشاهده)
زمینه و اهداف: فلوئوروکینولون ها به ویژه سیپروفلوکساسین به عنوان آنتی بیوتیک های انتخابی عفونت های سالمونلایی مطرح شده اند. اما موارد متعددی از شکست درمان با سویه های کاهش حساسیت یافته به سیپروفلوکساسین گزارش شده، که رو به افزایش است. این سویه ها بر اساس استاندارد (Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI در محدوده حساس (MIC≤1 mg/ml) قرار دارند که در نتیجه شناسایی آن ها با چالش جدی مواجه است. اکنون به توصیه CLSI در بسیاری از کشورها از نالیدیکسیک اسید دیسک دیفیوژن آگار، جهت شناسایی این سویه ها استفاده می شود. هدف این مطالعه تعیین کارایی نالیدیکسیک اسید دیسک دیفیوژن آگار در غربالگری سویه های سالمونلا با حساسیت کاهش یافته به سیپروفلوکساسین و اندازه گیری MIC سیپروفلوکساسین برای تایید کارایی این روش بود.
روش بررسی: سویه های سالمونلا طی سال های 86-87 از مناطق مختلف کشور جداسازی و با روش های بیوشیمیایی و سرولوژیک شناسایی شدند. حساسیت به نالیدیکسیک اسید و سیپروفلوکساسین توسط روش دیسک دیفیوژن آگار انجام شد و MIC سیپروفلوکساسین با روش E-test اندازه گیری گردید.
یافته ها: از 53 سویه، 28 سویه (%52.8) به روش دیسک دیفیوژن آگار، مقاوم به نالیدیکسیک اسید بودند. در این روش تمام سویه ها نسبت به سیپروفلوکساسین حساسیت نشان دادند اما در اندازه گیری MIC، ? سویه (%15) حساسیت کاهش یافته داشتند. سویه های اخیر در روش دیسک دیفیوژن آگار مقاوم به نالیدیکسیک اسید بودند که شناسایی آن ها با روش سیپروفلوکساسین دیسک دیفیوژن آگار مقدور نبود.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که تست حساسیت به نالیدیکسیک اسید می تواند به عنوان یک شاخص استاندارد برای غربالگری سویه های سالمونلا با حساسیت کاهش یافته به سیپروفلوکساسین مورد استفاده قرار گیرد
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
اپیدمیولوژی مولکولی دریافت: 1392/8/25 | پذیرش: 1392/8/25 | انتشار الکترونیک: 1392/8/25