زمینه و اهدف: فلوسایتومتری روشی سریع است که می‌تواند هزاران سلول را در هر ثانیه تحلیل کند و برای تعیین زنده‌مانی جمعیت‌های میکروبی و حساسیت آنتی‌بیوتیکی باکتری‌ها استفاده شود. در این مطالعه، الگوهای مقاومت آنتی‌بیوتیکی در جدایه‌های اسینتوباکتربومانی با روش فلوسایتومتری بررسی شد.
مواد و روش کار: ۵۵ جدایه اسینتوباکتر بومانی از ۲۳۰ نمونه بالینی بیماران جداسازی و با تست‌های بیوشیمایی شناسایی شدند. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی با روش انتشار در دیسک تعیین و جدایه‌های MDRانتخاب شدند. حداقل غلظت مهار‌کننده رشد (MIC) آنتی‌بیوتیک‌های مروپنم و پیپراسیلین تازوباکتام برای جدایه‌های MDR تعیین شد. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی ایزوله‌ها نسبت به این دو آنتی‌بیوتیک با رنگ‌آمیزی رودامین ۱۲۳ و روش فلوسایتومتری تعیین گردید و نتایج مقایسه شد. برای محاسبه انحراف‌معیار مقاومت‌های آنتی‌بیوتیکی و نتایج MIC آنتی‌بیوتیک‌ها از تست STDEV در برنامه اکسل استفاده شد. ابه منظور ارزیابی توافق بین نتایج تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی با استفاده از روش‌های انتشار در دیسک، MIC و فلوسایتومتری از روش معیار توافق یا Category Agreement (CA) استفاده شد.
یافته‌ها: ۹۸درصد جدایه‌ها MDR بودند. میزان MIC مروپنم از μg/mL ۲۵۶-۸ و پیپراسیلین μg/mL۱۰۲۴-۱۲۸ بود. با فلوسایتومتری نشان داده شد که در غلظت‌های μg/mL ۲، ۴ و ۸ مروپنم، به ترتیب فقط ۹۶/۱ درصد، ۴۴/۱ درصد و ۵۹/۰ درصد سلول‌ها کشته شدند. در غلظت‌های μg/mL ۱۶، ۶۴ و ۱۲۸ پیپراسیلین تازوباکتام به ترتیب ۱۳/۸ درصد، ۱۱/۳درصد و ۵/۹ درصد سلول‌ها کشته شدند. کاهش تعداد باکتری‌های زنده با افزایش غلظت‌های هر دو آنتی‌بیوتیک مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: تطابق میان نتایج روش فلوسایتومتری و هر دو روش تعیین حساسیت ضدمیکروبی آگار و میکرودایلوشن براث نشان داد که فلوسایتومتری می‌تواند به عنوان روشی سریع و قابل دسترس می‌تواند برای این منظور استفاده شود.
