رویا مهدوی، زهرا اکبری جونوش، مهری غفوریان، سید اسماعیل خوشنام، فرشته نژاد دهباشی، مریم فرزانه،
سال ۱۷، شماره ۳ - ( خرداد - تیر ۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و اهداف: مطالعات محدودی بر روی سمیت بالقوه رمدسیویر (RDV) بر سلول های کبدی (هپاتوسیتی) در شرایط آزمایشگاهی وجود دارد. با توجه به نتایج موثر رمدسیویر در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ (COVID-۱۹) و تأثیرات منفی آن بر عملکرد کبد، در مطالعه حاضر، اثرات رمدسیویر بر بیان و فعالیت آنزیم‌های کبدی در سلول‌های هپاتوسیتی مشتق از جنین جوجه بررسی گردید.
مواد و روش کار: تعداد ۲۰ تخم مرغ نطفه دار (در مرحله تکوینی(X در دمای ۵/۳۷ درجه سانتی گراد و رطوبت ۶۵-۶۰% به مدت ۱۰ روز (در مرحله تکوینی(HH۳۵ انکوبه شدند. سلول های هپاتوسیتی در محیط کشت DMEM/F۱۲+۱۰% FBS کشت داده شدند. پس از ۳ روز، چهار غلظت RDV (۲.۰۰، ۳.۰۰، ۴.۰۰ و ۵.۰۰ میکرومولار) به محیط کشت اضافه گردید. سپس عملکرد آنزیم های کبدی آمینوترانسفرازهای آلانین (ALT) و آسپارتات (AST) توسط الایزا و سطح بیان آن ها با روش کمی PCR (qPCR) اندازه‌گیری شد.
یافته ها: در مطالعه حاضر، سلول هپاتوسیتی دارای ساختار شش ضلعی با هسته بزرگ و هستک بودند. در رنگ‌آمیزی پریودیک اسید شیف (PAS)سلول‌های PAS مثبت با رنگ صورتی، تایید کننده محتوای گلیکوژن سلول‌های هپاتوسیتی بودند. در حضور غلظت های ۴ و ۵ میکرومولار RDV، بیشتر از ۵۰% از سلول‌های هپاتوسیتی پس از ۴۸ ساعت، زنده مانی (Viability) خود را از دست دادند (P<۰.۰۰۱). از طرفی، بیان هر دو آنزیم ALT و AST پس از دریافت RDV به طور معنا‌داری افزایش یافت (P<۰.۰۰۱) . همچنین، عملکرد این دو آنزیم در گروه +RDV به طور قابل توجهی افزایش یافت.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بیان و عملکرد آنزیم های کبدی پس از تیمار با RDV افزایش می یابد.
