زمینه و اهداف: لیستریا منوسیتوژنز عامل سقط جنین و ناهنجاری های جنینی به خصوص در سیستم عصبی است. در آزمایش های تجربی بیشتر به بررسی ایمنولوژیک لیستر یوز در دوران بارداری پرداخته اند. به نظر می رسد که نیاز به مطالعه از دیدگاه باکتری شناسی و جنین شناسی لیستریوز در دوران بارداری وجود دارد. هدف این مطالعه تعیین نحوه آلودگی جنین با لیستریامنوسیتوژنز، اثرات آن در ایجاد سقط و ناهنجاری ها در اندام های آلوده جنین و تغییرات احتمالی اندازه طول جنین، اندازه دست و پا، تعداد انگشتان جنین بود.
 روش کار: با استفاده از سرو تیپ های 1/2a, 1/2/b, 4ab, 4d,4c  لیستریا منوسیتوژنز ابتدا دوز غیر کشنده در موش تعیین شد. به 70 سر موش‌ c/blaB هاپلوئیدd i- H باردار در دو گروه شاهد و تجربه که در شرایط یکسان آزمایشگاهی قرار داشتند به ترتیب µl 200 سرم نرمال سالین و ml/logCFU 1/2 (دوز غیرکشنده) لیستریا منوسیتوژنز به صورت داخل صفاقی تزریق شد. در روزهای صفر تا 30 بارداری از هرموش به صورت تصادفی تعدادی انتخاب و نخاعی شدند. سپس رحم جدا شد، تعداد و محل جفت شمارش گردید و با تعداد جنین های موجود در رحم مقایسه شد، تا تعداد سقط مشخص گردد. تعداد 35 سر از مادران باردار در روز 24 بارداری سزارین شد. میزان آلودگی اعضا مشخص گردید و جنین موش هایی که به مرحله فول ترم رسیده بودند در ساعت اول تولد از نظر وزن و ناهنجاری های دست وپا و تعداد انگشتان و اندازه اندام ها مطالعه شدند. داده های معنادار با استفاده از Post Hoc مورد ارزیابی قرار گرفتند تا تفاوت بین گروه ها محاسبه شود.
یافته ها: سوسپانسیون سروتیپ‌های مختلف لیستریا منوسیتوژنز در غلظت های یکسان باعث مرگ موش باردار نمی شود. با استفاده از دوز غیرکشنده سوسپانسیون لیستریا منوسیتوژنزb4 نشان داده شد که در روزهای مختلف حاملگی میزان سقط متفاوت است. این میزان با گروه شاهد اختلاف معنادار دارد (P≤ 0.05) . بین وزن و قد جنین های آلوده نسبت به گروه شاهد اختلاف معناداری وجود ندارد (P≥ 0.05). در هیچ گروهی ناهنجاری های سر و صورت، تعداد انگشتان و اندازه اندام ها دیده نشد.
 نتیجه گیری: وزن و قد نوزادان و جنین های سزارین شده آلوده در گروه‌های شاهد و تجربه اختلاف معنی داری ندارد. میانگین در صد سقط جنین در فواصل زمانی مختلف بارداری و در سروتیپ های مختلف در دو گروه شاهد و تجربه تفاوت معنادار نشان می‌دهد.