زمینه و اهداف: ماکرولیدها، لینکوزآمیدها و استرپتوگرامین (MLSB) B به طور وسیعی در درمان عفونت های استافیلوکوکی استفـاده می شوند. کلیندامایسین داروی منتخب در درمان برخی از عفونت های استافیلـوکوک خصوصـا عفونت های پوست و بـافت هـای نرم است. اریترومـایسین و کلیندامایسین دو کلاس معین از عـوامـل ضد میکروبی هستند کـه سنتز پروتئین را در سلول های باکتری مهار می کنند. مقاومت القایی به کلیندامایسین با روش های آنتی بیوگرام معمول تشخیص داده نمی شود و بسیاری از پزشکان نیز با دیدن مقاومت به اریترومایسین از تجویز کلیندامایسین خودداری می کنند، در صورتی که همه سویه های مقاوم به اریترومایسین به کلیندامایسین مقاوم نیستند و با انجام آزمون القا استفاده یا عدم استفاده از کلیندامایسین در درمان مشخص می شود. هدف از این مطالعه تعیین فنوتیپ های القایی مقاومت به کلیندامایسین در استافیلوکوک های مقاوم به متی سیلین بوده است.
روش بررسی: تست القا با متد دیسک دیفیوژن انجام می شود به این صورت که یک دیسک اریترومایسین در نزدیکی دیسک کلیندامایسین روی پلیت مولرهینتون آگار قرار می گیرد و در صورتیکه ایزوله به اریترومایسن مقاوم باشد و این مقاومت به کلیندامایسین القا شده باشد یک هاله حساسیت به شکل D ایجاد می شود. در این مطالعه کلیه استافیلوکوکوس اورئوس و استافیلوکوک های کواگولاز منفی مقاوم به متی سیلین جهت تست القا مورد آزمایش قرار گرفتند.
یافته ها: روی 128 نمونه استافیلوکوک های اورئوس و استافیلوکوک های کواگولاز منفی آزمون القا انجام شد که از بین آنها 6 ایزوله D و یک ایزوله D+ بودند. نتیجه گیری: با انجام تست القا می توان ایزوله های مقاوم به اریترومایسین را که مقاومت قابل القا به کلیندامایسین دارند تشخیص داد و گزارش درستی از حساسیت این آنتی بیوتیک را گزارش کرد