زمینه و اهداف: باکتری های گرم مثبت مخصوصا کوکس های گرم مثبت مانند استافیلوکوک های کواگولاز منفی، استافیلوکوکوس اورئوس و انتروکوک، پاتوژن های بسیار مهمی در محیط بیمارستان می باشند. اما با پیدایش مقاومت نسبت به ونکومایسین در انتروکوک و ظهور استافیلوکوک های مقاوم به متی سیلین با حساسیت کاهش یافته نسبت به ونکومایسین، مشکلات درمانی این باکتری ها نیز بیشتر شده است. لذا این مطالعه جهت تعیین فراوانی سویه های کوکس های گرم مثبت مقاوم به ونکومایسین، تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی و بررسی ژن های مقاومت در این باکتری ها انجام شده است.
روش بررسی: در این مطالعه تعداد 1030 ایزوله کوکسی گرم مثبت از بیمارستان های بزرگ تهران، همچنین نمونه های بیماران سرپایی از چندین آزمایشگاه بزرگ جمع آوری شدند. تعیین هویت نمونه ها با استفاده از آزمایش های بیوشیمیایی و تایید آن توسط PCR انجـام شده و تعیین حساسیت آنتـی بیـوتیکی بـا استفاده از روش دیسک دیفیوژن و تعیین حداقل دوز مهار کننده آنتی بیوتیکی با استفاده از آزمون E-test انجام گرفت. در مرحله بعد وجود ژن های مقاومت vanA و vanB مورد مطالعه قرار گرفته و ژن vanS و الگوی هضم آنزیمی از نظر حضور ترانسپوزون Tn1546 مورد مطالعه قرار گرفت.
یافته ها: در بین ایزوله های کوکس های گرم مثبت جدا شده، هیچ نمونه استافیلوکوک و استرپتوکوک مقاوم به ونکومایسین جدا نشد. تمام ایزوله های مقاوم به ونکومایسین جدا شده از جنس انتروکوک بودند. اکثریت ایزوله های جدا شده (E. faecium (%96 بوده و تمامی ایزوله ها حامل ژن vanA بودند. تمامی ایزوله ها از نظر وجود ژن vanS مثبت بوده و دارای الگوی هضم آنزیمی مشابه با سویه کنترل بودند.
نتیجه گیری: مطابق با نتایج این مطالعه مقاومت به ونکومایسین منحصر به سویه های انتروکوک بوده ولی با توجه به مقاومت بالای مشاهده شده در این سویه ها و قابلیت انتقال این ژنها در این سویه ها احتمال گسترش بیشتر این ژن های مقاومت در بین سویه ها و گونه های دیگر کوکس های گرم مثبت وجود دارد.