سال 12، شماره 4 - ( مهر - آبان 1397 )
جلد 12 شماره 4 صفحات 268-260 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه بیوتکنولوژی مولکولی، ﭘﮋﻭﻫﺸﻜﺪﻩ ﻓﻨﺎﻭﺭﻱ ﺯﻳﺴﺘﻲ، ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺻﻨﻌﺘﻲ ﻣﺎﻟﻚ ﺍﺷﺘﺮ، ﺗﻬﺮﺍﻥ، ایران
2- گروه مهندسی ژنتیک، پژوهشکده فناوری زیستی، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران ، aad.phd.gene@gmail.com
2- گروه مهندسی ژنتیک، پژوهشکده فناوری زیستی، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران ، aad.phd.gene@gmail.com
چکیده: (4985 مشاهده)
زمینه و هدف: شیگلا، یک باسیل گرم منفی متعلق به خانواده آنتروباکتریاسه است و موجب شیگلوزیس می‌شود که نوعی عفونت حاد روده‌ای است. برآورد می‌شود فقط در آسیا، سالانه ۱۲۵ میلیون عفونت و ۱۴۰۰۰ مرگ‌ومیر ناشی از شیگلوز وجود دارد. شیگلا سونئی عامل اصلی اپیدمی در کشورهای درحال‌توسعه است. IpaB فاکتور بیماری‌زای ضروری و چند‌منظوره‌ای در روند عفونت به شمار می‌رود. دستیابی به بیان پروتئین IpaB و انتقال پلاسمید حامل ژن IpaB به باکتری ضعیف‌شده، ساخت واکسن ژنی کارامد را علیه شیگلوز میسر می‌سازد.
مواد و روش کار: ژن‌های کدکننده IpaB و IpgC از ژنوم سویه شیگلا سونئی به روش PCR جدا شده و با هضم آنزیمی به داخل ناقل pBAD/myc-His B وارد شد. سپس به داخل میزبان‌های کلون‌سازی و بیانی وارد شده و پس از تأیید بیان، آنتی‌ژنیسیته آن به روش لکه‌گذاری وسترن بررسی شد.
یافته‌ها: ساخت سازواره‌های بیانی حامل ژن IpaB و بیان پروتئین IpaB صورت گرفت. همچنین بیان ژن ترانکیت IpaB در کنار دنباله هیستیدینی در غیاب ژن IpgC در باکتری E.Coli مؤید نقش چپرونی ژن IpgC بر بیان و پایداری IpaB است که می‌تواند استراتژی مناسبی در راستای بیان IpaB تلقی شود.
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه تاکنون بیان IpaB در سیستم‌های پروکاریوتی موفقیت‌آمیز نبوده است و در عین حال این پروتئین در رفتار تهاجمی باکتری نقشی محوری دارد؛ با بیان کنترل‌شده IpaB، امکان دستیابی به یک سویه تحت کنترل در مطالعات رفتارشناسی باکتری و نیز کاندید احتمالی برای تحریک سیستم ایمنی فراهم شد.
مواد و روش کار: ژن‌های کدکننده IpaB و IpgC از ژنوم سویه شیگلا سونئی به روش PCR جدا شده و با هضم آنزیمی به داخل ناقل pBAD/myc-His B وارد شد. سپس به داخل میزبان‌های کلون‌سازی و بیانی وارد شده و پس از تأیید بیان، آنتی‌ژنیسیته آن به روش لکه‌گذاری وسترن بررسی شد.
یافته‌ها: ساخت سازواره‌های بیانی حامل ژن IpaB و بیان پروتئین IpaB صورت گرفت. همچنین بیان ژن ترانکیت IpaB در کنار دنباله هیستیدینی در غیاب ژن IpgC در باکتری E.Coli مؤید نقش چپرونی ژن IpgC بر بیان و پایداری IpaB است که می‌تواند استراتژی مناسبی در راستای بیان IpaB تلقی شود.
نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه تاکنون بیان IpaB در سیستم‌های پروکاریوتی موفقیت‌آمیز نبوده است و در عین حال این پروتئین در رفتار تهاجمی باکتری نقشی محوری دارد؛ با بیان کنترل‌شده IpaB، امکان دستیابی به یک سویه تحت کنترل در مطالعات رفتارشناسی باکتری و نیز کاندید احتمالی برای تحریک سیستم ایمنی فراهم شد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
میکروب شناسی مولکولی
دریافت: 1397/2/15 | پذیرش: 1397/7/30 | انتشار الکترونیک: 1397/10/19
دریافت: 1397/2/15 | پذیرش: 1397/7/30 | انتشار الکترونیک: 1397/10/19
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |