سال 1، شماره 2 - ( تابستان 1386 )
جلد 1 شماره 2 صفحات 20-15 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khosravi A, Abbasi E, Hashemi A, Eskandari M, Kamaee F. Application of PCR for detection of Vibrio choleraeusing primers targeted against the gene of outer membrane protein ompWand comparison with conventional methods. Iran J Med Microbiol 2007; 1 (2) :15-20
URL: http://ijmm.ir/article-1-80-fa.html
URL: http://ijmm.ir/article-1-80-fa.html
خسروی اذردخت، عباسی عفت، هاشمی عبدالرزاق، اسکندری منیژه، کمایی فریدون. کاربرد PCR با استفاده از پرایمرهای کد کننده پروتئین غشای خارجی OmpW جهت تعیین هویت ویبریو کلرا و مقایسه آن با روش های استاندارد کشت و تست های بیوشیمیایی. مجله میکروب شناسی پزشکی ایران. 1386; 1 (2) :15-20
اذردخت خسروی 
1، عفت عباسی2 ، عبدالرزاق هاشمی2 ، منیژه اسکندری2 ، فریدون کمایی3
1، عفت عباسی2 ، عبدالرزاق هاشمی2 ، منیژه اسکندری2 ، فریدون کمایی3
1- گروه میکروب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، ، khosraviaz@yahoo.com
2- گروه میکروب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز،
3- مرکز رفرنس التور، آزمایشگاه مرجع سلامت
2- گروه میکروب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز،
3- مرکز رفرنس التور، آزمایشگاه مرجع سلامت
چکیده: (19717 مشاهده)
زمینه و اهداف: ویبریو کلرا عامل بیماری اسهالی وبا می باشد، که بعنوان عامل بیماری و مرگ و میر بسیاری از مناطق جهان محسوب می گردد. سویه های O1 و O139 ویبریو کلرا عامل ایجاد کننده وبای کلاسیک بوده و دیگر سویه های ویبریو کلرا از جمله ویبریوهای غیر آگلوتینه شونده (NAG) می توانند عامل بیماری اسهالی در انسان بصورت تک گیر باشند. به دلیل مشابهت خصوصیات بیوشیمیایی، تعیین هویت این ارگانیسم را مشکل ساز می نماید. در تحقیق حاضر انجام تکنیک PCR جهت تعیین هویت ویبریو کلرا مورد استفاده قرار گرفت و نیز سویه های NAG جداشده از نظر سروتیپ O139 مورد بررسی قرار گرفتند.
روش بررسی: تعداد 156 مورد ویبریو کلرای جدا شده از نمونه های محیطی و بالینی توسط کشت و تست های بیوشیمیایی و سروتایپینگ، از نظر مولکولی مورد بررسی قرار گرفتند. تست PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاص کد کننده پروتئین های غشا خارجی (OmpW) برای تایید موارد ویبریو کلرا و پرایمرهای اختصاصی O139-rfb برای جستجوی سروتایپ O139 روی سویه های NAG انجام گرفت.
یافته ها: در روش متداول آزمایشگاهی، 6 مورد به عنوان ویبریو کلرای التور O1 سروتایپ اوگاوا (5 عدد) و هیکوجیما (یک عدد) و 150 مورد بعنوان سوش های غیر آگلوتینه شونده ویبریو کلرا (NAG) جدا سازی شدند. توسط تکنیک PCR، از 156 نمونه، 136 نمونه (87.1%) مثبت شد که نتایج کشت را تایید می نمود. هیچیک از سویه های NAG توسط پرایمرهای اختصاصی O139 مثبت نگردیدند.
نتیجه گیری: در تحقیق حاضر تکنیک PCR مزیت قابل توجهی نسبت به روش های تشخیصی غیر مولکولی نشان نداد. گونه غالب ویبریوکلرا در منطقه مورد بررسی NAG تشخیص داده شد. تعداد موارد معدود بیماریزای جدا شده سروتیپ O1 اوگاوا بود و هیچ موردی از O139 در منطقه شناسایی نگردید.
روش بررسی: تعداد 156 مورد ویبریو کلرای جدا شده از نمونه های محیطی و بالینی توسط کشت و تست های بیوشیمیایی و سروتایپینگ، از نظر مولکولی مورد بررسی قرار گرفتند. تست PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاص کد کننده پروتئین های غشا خارجی (OmpW) برای تایید موارد ویبریو کلرا و پرایمرهای اختصاصی O139-rfb برای جستجوی سروتایپ O139 روی سویه های NAG انجام گرفت.
یافته ها: در روش متداول آزمایشگاهی، 6 مورد به عنوان ویبریو کلرای التور O1 سروتایپ اوگاوا (5 عدد) و هیکوجیما (یک عدد) و 150 مورد بعنوان سوش های غیر آگلوتینه شونده ویبریو کلرا (NAG) جدا سازی شدند. توسط تکنیک PCR، از 156 نمونه، 136 نمونه (87.1%) مثبت شد که نتایج کشت را تایید می نمود. هیچیک از سویه های NAG توسط پرایمرهای اختصاصی O139 مثبت نگردیدند.
نتیجه گیری: در تحقیق حاضر تکنیک PCR مزیت قابل توجهی نسبت به روش های تشخیصی غیر مولکولی نشان نداد. گونه غالب ویبریوکلرا در منطقه مورد بررسی NAG تشخیص داده شد. تعداد موارد معدود بیماریزای جدا شده سروتیپ O1 اوگاوا بود و هیچ موردی از O139 در منطقه شناسایی نگردید.
نوع مطالعه: مقاله کوتاه پژوهشی |
موضوع مقاله:
میکروب شناسی مولکولی
دریافت: 1392/8/19 | پذیرش: 1392/8/20 | انتشار الکترونیک: 1392/8/20
دریافت: 1392/8/19 | پذیرش: 1392/8/20 | انتشار الکترونیک: 1392/8/20
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
