سال 4، شماره 1 و 2 - ( بهار و تابستان 1389 )                   جلد 4 شماره 1 و 2 صفحات 65-58 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Vahhabi A, Hasani A, Nahaei M, Frajnia ُ. PCR assay for detection of vanA and vanB genes from intestinal carriers of vancomycin-resistant enterococci in three educational hospitals of Tabriz university of medical sciences. Iran J Med Microbiol 2010; 4 (1 and 2) :58-65
URL: http://ijmm.ir/article-1-60-fa.html
وهابی ابوالفضل، حسنی آلکا، نهائی محمدرضا، فرج نیا صفر. فناوری PCR برای شناسائی ژن‌های vanAو vanB در حاملین روده‌ای انتروکوک مقاوم به ونکومایسین در سه بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تبریز. مجله میکروب شناسی پزشکی ایران. 1389; 4 (1 و 2) :58-65

URL: http://ijmm.ir/article-1-60-fa.html


1- گروه باکتری شناسی و ویروس شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز ، a.vahhabi@yahoo.com
2- گروه باکتری شناسی و ویروس شناسی، مرکز بیماری‌های عفونی و طب گرمسیری، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
3- گروه باکتری شناسی و ویروس شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
4- مرکز تحقیقات کاربردی و داروئی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز
چکیده:   (22221 مشاهده)
زمینه و اهداف: انتروکوک به‌صورت فزاینده‌ عامل عفونت‌های شدید بیمارستانی است. مقاومت به آنتی بیوتیک‌ها، به‌ویژه ونکومایسین، آمپی سیلین و غلظت‌های زیاد آمینوگلیکوزیدها در آن شایع است. شناسائی سریع و درست انتروکوک مقاوم به ونکومایسین (Vancomycin resistant enterococci : VRE)، در مدیریت و درمان بیماران کلنیزه شده یا دچار عفونت انتروکوکی، بسیار حیاتی است و اجرای برنامه‌های درمانی مناسب برای پیشگیری از انتشارآن را فراهم می‌کند. هدف این مطالعه بکارگیری فناوری PCR، جهت شناسائی ژن‌های vanA و vanB در حاملین روده‌ای انتروکوک مقاوم به ونکومایسین بود.
روش بررسی: 432 نمونه مدفوع یا رکتال سوآب از بیمارانی که حداقل 72 ساعت در بخش‌های پرخطر ( ICU، هماتولوژی/انکولوژی، عفونی و سوختگی) در سه بیمارستان آموزشی درمانی تبریز (سینا، کودکان و شهید قاضی طباطبائی) بستری بودند و همچنین بیماران سرپائی (مراجعه کننده به درمانگاه انکولوژی، درمانگاه عفونی و بخش همودیالیز) جمع آوری شد (87-1386). نمونه‌ها در محیط‌های اختصاصی کشت داده شد و سویه‌های انتروکوک جداسازی گردید. تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC) ونکومایسین ، با روش Agar dilution انجام شد و سویه‌های مقاوم با E-test تایید گردید. فناوری PCR جهت شناسائی ژن‌های vanA/vanB ، اجراء شد.
یافته‌ها: از 432 نمونه 291 (3/67%) سویه انتروکوک ایزوله شد. 189 سویه (9/64%) انتروکوکوس فکالیس و 86 سویه (5/29%) انتروکوکوس فسیوم تعیین هویت شدند. تعیین MIC ، مقاومت کامل به ونکومایسین را در 15 (1/5%) سویه اثبات کرد که همگی انتروکوکوس فسیوم بودند. فناوری PCR ، حضور ژن‌های vanA یا vanB با مقاومت حد واسط (MICs, 8-16 μg/ml) یا مقاومت سطح بالا≥ 256 μg/ml) (MICs, به ونکومایسین را در 54 (5/18% ) سویه نشان داد. در مجموع 42 (6/66%) سویه‌ مقاوم، انتروکوکوس فسیوم و 15 ( 8/23% ) سویه انتروکوکوس فکالیس بودند. 54 (7/85%) سویه مقاوم به ونکومایسین از بیماران بستری و 9 (2/14%) سویه ازبیماران سرپائی بدست آمد.
نتیجه گیری: مقاومت کامل به ونکومایسین در انتروکوکوس فسیوم و در بیماران بستری یافت شد. مقاومت متوسط یا سطح بالای انتروکوک به ونکومایسین در بیماران بستری و سرپائی وجود دارد. فراوانی ژن vanB بیشتر از vanA است.
واژه‌های کلیدی: انتروکوک، ونکومایسین، کلنیزاسیون، vanA، vanB
متن کامل [PDF 741 kb]   (3322 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: عفونت های بیمارستانی
دریافت: 1392/8/19 | پذیرش: 1392/8/19 | انتشار الکترونیک: 1392/8/19

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله میکروب شناسی پزشکی ایران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق   ناشر: موسسه فرنام

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Medical Microbiology

Designed & Developed by : Yektaweb Publishr: Farname Inc.