سال 8، شماره 3 - ( پاییز 1393 )                   جلد 8 شماره 3 صفحات 14-8 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه میکروب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران.
2- مرکز تحقیقات بروسلوز، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران. ، alikhani43@yahoo.com
چکیده:   (13481 مشاهده)

زمینه و اهداف: اسینتوباکتربومانی کوکوباسیل فرصت طلب، گرم منفی، هوازی و غیر تخمیری است. مقاومت روزافزون به آخرین خط درمانی پادزیستی و مقاومت بالای محیطی، کنترل و ریشه کنی این باکتری را دشوار نموده است. الگوی مقاومت این باکتری در هر منطقه با منطقه دیگر متفاوت است. با توجه به افزایش مرگ و میر در بیماران تعیین این الگو برای مشخص نمودن استراتژی مقابله با این باکتری و استفاده بهینه از پادزیست ها ضروری است،  لذا هدف از انجام این مطالعه بررسی شیوع اینتگرون ها و ارتباط آن ها با مقاومت دارویی این باکتری است.

مواد و روش کار: این مطالعه برروی 100 ایزوله اسینتوباکتر بومانی جدا شده از بیماران بستری در بخش های ICU طی سال های 1392-1391در شهر همدان انجام شد. پس از تعیین هویت سویه ها با روش فنوتیپی، تأیید نهایی آن ها توسط ردیابی ژن blaOXA-51 با روش PCR صورت پذیرفت. الگوی حساسیت پادزیستی ایزوله ها به روش دیسک آگار دیفیوژن (DAD) تعیین گردید. حضور اینتگرون های کلاس 1، 2 و 3 با استفاده از روش PCR مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: در این مطالعه بالاترین مقاومت نسبت به پادزیست سفتازیدیم (98 %) و بیشترین ترین حساسیت مربوط به پادزیست های کلیستین سولفات (99 %) و تایجی سایکلین (88 %) مشاهده شد. فراوانی اینتگرون های کلاس 1 و 2 به ترتیب برابر 97 %  و 31 %  در میان سویه های ایزوله شده بود. اینتگرون کلاس 3  در هیچ یک از ایزوله ها یافت نشد.

نتیجه‌گیری: در این مطالعه مقاومت بسیار بالا نسبت به کلاس های مختلف پادزیستی در ایزوله ها و شیوع بالای اینتگرون کلاس 1 مشاهده شد که آنالیز آماری نیز ارتباط اینتگرون کلاس 1 را با مقاومت دارویی در این سویه ها نشان داد(p<0.5). هم چنین از لحاظ آنالیز آماری نتایج معنی داری بین حضور اینتگرون کلاس 2 و الگوی مقاومت دارویی وجود نداشت.

متن کامل [PDF 876 kb]   (3913 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: مقاومت پادزیستی (آنتی بیوتیکی)
دریافت: 1393/6/26 | پذیرش: 1393/8/28 | انتشار الکترونیک: 1393/9/2

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.