زمینه و اهداف: در طی دهه اخیر، انتروکوکوس مهم ترین پاتوژن بیمارستانی بوده، و دومین عامل عفونت های ادراری می باشد. این افزایش شیوع همراه با وقوع سویه های مقاوم به چند دارو بوده است. هدف از این مطالعه تعیین مقاومت چند دارویی در انتروکوکوس فکالیس جداشده از نمونه های بالینی در بیمارستان شهید بهشتی و زایشگاه شبیه خوانی کاشان بود.
روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی بر روی 106 سویه انتروکوکوس فکالیس از نمونه های بالینی بیمارستان های کاشان در سال 1387 انجام پذیرفت. تست حساسیت آنتی بیوتیکی با روش دیسک دیفیوژن (محصول شرکت بکتون دیکینسون) و طبق دستورالعمل (Clinical and laboratory standards institute) CLSI انجام شد. حداقل غلظت مهاری به ونکومایسین با روش E test (AB Biodisk, Solna) تعیین گردید.
یافته ها: مقاومت انتروکوکوس فکالیس به اریترومایسین در 56 سویه (%52.8)، سیپروفلوکساسین 43 سویه (%40.6)، جنتامایسین 41 سویه (%38.7)، لوفلوکساسین 36 سویه (%34)، پنی سیلین 31 سویه (%29.2)، نیتروفورانتوئین 20 سویه (%18.8)، آمپی سیلین 12 سویه (%11.3)، ایمی پنم 11 سویه (%10.4) و به ونکومایسین در 6 سویه (%4.7) مشاهده گردید. همه سویه ها به لاینزولید حساس بودند. فنوتیپ مقاوم به چند دارو (مقاومت به سه یا بیش از سه کلاس آنتی بیوتیکی) در 40 سویه (37.7 درصد) مشاهده شد.
نتیجه گیری: ظهور مقاومت به چند آنتی بیوتیک و میزان مقاومت بالا به ونکومایسین در سویه های انتروکوکوس فکالیس شایان توجه است. زیرا انتخاب درمان مناسب جهت عفونت های ایجاد شده توسط انتروکوک کاهش می یابد.