سال 3، شماره 2 و 3 - ( تابستان و پاییز 1388 )                   جلد 3 شماره 2 و 3 صفحات 20-15 | برگشت به فهرست نسخه ها

PMCID: 27642107

XML English Abstract Print


1- دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد ، sadeh_m20@yahoo.com
2- دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
چکیده:   (12788 مشاهده)
زمینه و اهداف: هرچند هلیکوباکتر پیلوری عامل گاستریت می باشد، اما با توجه به خصوصیات آن به نظر می رسد که بتواند در دستگاه تناسلی کلونیزه و خطر ناباروری را افزایش دهد. هدف از این مطالعه مقایسه فراوانی هلیکو باکتر پیلوری در زنان بارور و نابارور به روش های ELISA و PCR بود. تا بتوان به ارتباط بین هلیکوباکتر پیلوری با نازایی در زنان پرداخت.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - مقطعی 250 زن شامل (%52.4) 131 نابارور (مورد) و (%47.6) 119 بارور (شاهد) مراجعه کننده به مرکز تحقیقات درمانی ناباروری یزد بررسی شدند. پس از جمع آوری نمونه خون آزمایش الیزا انجام شد و میزان IgG و IgM در افراد مشخص گردید. همزمان دو سوآب از واژن افراد جهت انجام آزمون PCR تهیه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های T-test و مجذور کای استفاده شد.
یافته ها: از 250 نفر تیتر آنتی بادی در 158 نفر (%63.2) شامل 78 نفر گروه مورد (%65.54) و 80 نفر (%61.1) گروه شاهد، مثبت بود P=0.463). IgM) در کلیه نمونه ها منفی بود. ننایج نشان داد که در 3 نفر (%100) از افرادی که علت نازایی آنها Ovarian Factor بود، در 26 نفر (%70.2) با علت Polycystic Ovarian، در 18 نفر (%52.5) با علت Tubal Factor و در 21 نفر (%50) با علت نازایی نامشخص تیتر آنتی بادی مثبت بود. بیشترین موارد مثبت تیتر آنتی بادی در گروه های سنی 39-30 سال بود (گروه های شاهد و مورد به ترتیب %61.2 و %63.6)، که معنی دار نبود.
نتیجه گیری: هر چند میانگین تیتر IgG در زنان نابارور بیشتر است اما معنی دار نیست. بنابراین، به نظر می رسد که عفونت هلیکوباکتر پیلوری با نازایی ارتباط نداشته باشد. اما، موارد مثبت تیتر آنتی بادی در صورت Polycystic Ovarian بیشتر است. آیا ممکن است که باکتری مزبور در ایجاد آن نقش داشته باشد؟
متن کامل [PDF 164 kb]   (3701 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: باکتری شناسی پزشکی
دریافت: 1392/9/1 | پذیرش: 1392/9/1 | انتشار الکترونیک: 1392/9/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.