سال 12، شماره 5 - ( آذر - دی 1397 )                   جلد 12 شماره 5 صفحات 328-319 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه میکروبیولوژی، دانشکدۀ علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر، اهر، ایران
2- گروه میکروبیولوژی، دانشکدۀ علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر، اهر، ایران ، dr_ahmadizadeh@yahoo.com
چکیده:   (4995 مشاهده)
زمینه و هدف: عفونت‌های ادراری به‌عنوان یکی از شایع‌ترین بیماری‌های عفونی محسوب می‌شود. باکتری اشریشیاکلی مولد سم وروتوکسین، به‌عنوان مهم‌ترین عامل بیماری‌های عفونت‌های ادراری مطرح است. هدف این مطالعه، شناسایی مولکولی و سروتایپینگ ایزوله‌های اشریشیاکلی مولد وروتوکسین جداشده از عفونت ادراری بیماران مراجعه‌کننده به مراکز درمانی شهرستان خوی است.
مواد و روش‌ کار: تعداد ۲۰۰ نمونه ادرار افراد مشکوک به عفونت ادراری، از طریق روش‌های کشت و بیوشیمیایی استاندارد اشریشیاکلی شناسایی شد. باکتری‌های جداشده از نظر الگوی حساسیت نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن بررسی شدند. برای سروتایپینگ، ایزوله‌ها با آنتی‌سرم پلی‌والان مورد آزمون قرار گرفتند. پس از استخراج DNA ایزوله‌های مولد وروتوکسین با Multiplex PCR شناسایی شدند.
یافته‌ها: از کل نمونه‌های ادراری، ۷۸نمونه به‌عنوان اشریشیاکلی تعیین هویت شدند. ایزوله‌های اشریشیاکلی بیشترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی را به آمپی‌سیلین و بیشترین حساسیت را به نورفلوکساسین داشتند. در سروتایپینگ، گروه ۳ دارای فراوان‌ترین ایزوله‌های اشریشیاکلی بود. در نمونه‌های بررسی‌شده با استفاده از روش Multipex PCR و پرایمرهای اختصاصی، در ۳ ایزولۀ جداسازی‌شده ژن‌های stx۱، در۱۶ ایزولۀ جداسازی‌شده ژن‌های stx۲، در۹ ایزوله هر دو باند مزبور به ژن‌های stx۱ و stx۲ مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: سروتایپ‌های O۲۵، O۷۸، O۱۰۳، O۱۱۸،O۱۲۴ ،O۱۴۵ ، O۱۵۷،O۱۶۴  از فراوان‌ترین سروتایپ‌های خاص نشانگر عفونت بودند. فراوانی اشریشیاکلی‌های دارای ژن stx۲ مولد وروتوکسین بیشتر از stx۱ است. مقاومت بالا به آمپی‌سیلین احتمالا به‌دلیل مصرف بی‌رویۀ این آنتی‌بیوتیک‌ها ایجاد شده است. نورفلوکساسین می‌تواند انتخاب مناسب برای درمان موارد مبتلا باشد.
متن کامل [PDF 805 kb]   (1772 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: میکروب شناسی مولکولی
دریافت: 1397/5/16 | پذیرش: 1397/9/6 | انتشار الکترونیک: 1397/11/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.