سال 6، شماره 4 - ( زمستان 1391 )                   جلد 6 شماره 4 صفحات 26-16 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
2- گروه گیاه پزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد ، moravej@um.ac.ir
3- گروه میکروب شناسی، دانشکده علوم پزشکی مشهد
چکیده:   (12211 مشاهده)
زمینه و اهداف: با توجه به نفش سوسری ها در حمل و توزیع عوامل مختلف بیماری زا، فراوانی انها در محیط های درمانی، منازل و خوابگاه های دانشجویی و عدم اطلاع از نوع الودگی باکتریایی و قارچی سوسری آلمانی Blattella germanica L. این تحقیق در شهرستان مشهد در اواخر پاییز و اوایل زمستان سال 1389 انجام گرفت.
روش بررسی: تحقیق به روش توصیفی (Descriptive) روی 150 سوسری آلمانی صید شده از بیمارستان، منازل و خوابگاه های دانشجویی سطح شهر مشهد انجام گرفت. الودگی سوسری ها از نظر باکتری ها و قارچ ها و میزان الودگی دستگاه گوارش تعیین گردید.
یافته ها: از سوسری های بیمارستان شایعترین باکتری جنس Enterococcus spp  درصد 78% بود.شایع ترین باکتری جدا شده از سوسری های موجود در منازل گونه ی Klebsiella oxytoca با 80 درصد به علاوه شایعترین باکتری جدا شده از سوسری های موجود در خوابگاه های دانشجویی گونه ی Entrobacter aerogenes به میزان (96درصد) بود. باکتری های Enterococcus spp. Staphylococcus aureus، Coagulase Negative Staphylococci، Pseudomonas aeruginosa،Streptococcus spp،Escherichia coli،Klebsiella spp،Proteus spp،Providencia rettgeri و Acinetobacter baumannii Entrobacterspp. و باسیل گرم مثبت غیر پاتوژن در دستگاه گوارش سوسری های بیمارستان یافت گردیده اند ولی در سوسری های خوابگاه و منازل مشاهده نگردیدند. از سوسری های بیمارستان 16 درصد، منازل 22 درصد و از خوابگاه ها 24 در صد آلودگی قارچی داشتند.
 نتیچه گیری: آلودگی سوسری ها به عنوان باکتریایی و قارچی در اماکن ذکر شده سطح شهر مشهد نگران کننده است. بنابراین رعایت اصول بهداشتی در این اماکن و بویژه کنترل موثر جمعیت سوسری ها توصیه می گردد.
واژه‌های کلیدی: باکتری، قارچ، سوسری آلمانی، مشهد
متن کامل [PDF 385 kb]   (3080 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: بیماری های مشترک انسان - دام
دریافت: 1392/8/14 | پذیرش: 1392/8/20 | انتشار الکترونیک: 1392/8/20

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.