زمینه و اهداف: موارد استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) در محیط خارج بیمارستانی در حال افزایش است. این بررسی با هدف شناسایی میزان حاملین MRSA و تعیین مقاومت پادزیستی آن در پادگان آموزشی نیروی انتظامی شهرستان کرمان در سال 1390 انجام شد.

مواد و روش کار: از بینی 567 سرباز دوره آموزشی، نمونه جمع­آوری شد. تعیین هویت استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از روش­های استاندارد صورت گرفت. مقاومت به متی­سیلین با روش­های انتشار دیسک اگزاسیلین و سفوکسیتین غربالگری و با روش PCR و شناسایی ژن mecA تشخیص قطعی داده شد. آزمایش تعیین حساسیت پادزیستی ایزوله­های MRSA با روش­ انتشار دیسک در مقابل 6 پادزیست (اریترومایسین، کلیندامایسین، جنتامایسین، تری متوپریم-سولفامتوکسازول، سیپروفلوکسازین و ونکومایسین) انجام شد. تعیین مقاومت القایی به کلیندامایسین با روش D-test صورت گرفت.

یافته‌ها: استافیلوکوکوس اورئوس از بینی تعداد 226 سرباز (8/39%) جدا­سازی شد. از آن میان 43  ایزوله (6/7%) مقاوم به متی سیلین (MRSA) تشخیص داده شد  که همگی دارای ژن mecA و حساس به وانکومایسین بودند. بیشترین مقاومت نسبت به اریترومایسین بود که 10 ایزوله (3/23% )به آن مقاوم بودند. میزان مقاومت در ایزوله­های MRSA، در مقابل کلیندامایسین، جنتامایسین، تر­ی­متوپریم-سولفامتوکسازول و سیپروفلوکسازین، به ترتیب:14، 3/16، 14 و3/9 % بود. مقاومت القایی به کلیندامایسین در میان ایزوله­های MRSA مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: شیوع حاملین بینی استافیلوکوکوس اورئوس در جمعیت نظامی مورد بررسی قابل توجه است. شیوع حاملین MRSA در بینی گروه مورد بررسی 8/7% بود. اگر چه مقاومت به سایر داروهای ضد میکروبی در این ایزوله ها زیاد نیست، ولی با توجه به اهمیت روزافزون MRSA  کسب شده از جامعه،  مطالعه این جامعه یا جمعیت های مشابه در زمان های متفاوت لازم بوده و پزشکان باید از وجود چنین ایزوله های کسب شده از جامعه جهت انتخاب داروی موثر درمانی  آگاهی یابند.