مجله میکروب شناسی پزشکی ایران

Mendeley  

Zotero  

Tavakkoli M, Soudi M, Malekzadeh F, Hajy Zarghany G. Effects of quinolones on biofilm formed by Staphylococcus epidermidisisolated from patients with urinary tract infection. Iran J Med Microbiol 2008; 2 (1) :23-30
URL: http://ijmm.ir/article-1-109-fa.html

زمینه و اهداف: سلول های باکتری استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به طور طبیعی بر روی پوست و غشاهای مخاطی بدن انسان زندگی می کند و نیز یکی از عوامل مهم عفونت های nosocomial (عفونت های بیمارستانی) می باشد. توانایی تشکیل بیوفیلم نقش مهمی در ویرولانس این باکتری دارد. کینولون ها از دسته آنتی بیوتیک هایی هستند که برای سالیان متمادی، برای درمان عفونت های ادراری ایجاد شده توسط استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به کار برده شده اند. با توجه به مقاومت برتر سلول های ساکن ساختارهای بیوفیلمی نسبت به آنتی بیوتیک ها در مقایسه با سلول های پلانکتونیک، مطالعه مقاومت بالای سویه های بومی مولد بیوفیلم استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس هدف این بررسی قرار گرفت.
روش بررسی: در این پژوهش، 10 ایزوله استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس بومی از بیماران مبتلا به عفونت ادراری جدا شد و همچنین سویه استاندارد استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس PTCC 1435 به عنوان کنترل به کار رفت. شناسایی ایزوله ها بوسیله آزمایش های مورفولوژیک و بیوشیمیایی مورد تایید قرار گرفت. به دنبال آن آزمون های سنجش حساسیت باکتری علیه 3 آنتی بیوتیک کینولونی (سیپروفلوکساسین) (CP)، افلوکساسین (OFX) و نالیدیکسیک اسید (NA) به دو روش دیسک گذاری (Kirby–Baure) و تهیه غلظت در لوله (Broth dilution test) انجام شد.
یافته ها: میانگین حداقل تراکم بازدارنده (Minimum Inhibitory Concentration (MIC این آنتی بیوتیک ها برای 10 ایزوله بدست آمده به این صورت بدست آمد: سیپروفلوکساسین 7.375 mg/ml، افلوکساسین 11.53 mg/ml و نالیدیکسیک اسید 259.2 mg/ml. سپس مدلی تجربی برای تولید بیوفیلم در شرایط آزمایشگاهی طراحی شد و از این ایزوله ها، بیوفیلم به دست آمد. سپس MIC این 3 آنتی بیوتیک علیه شکل بیوفیلم ایزوله ها تعیین شد. مدل تجربی بیوفیلم افزایش مقاومت نسبت به این آنتی بیوتیک ها را نشان داد: از 15 برابر افزایش مقاومت در برابر نالیدیکسیک اسید تا 18 برابر در مقابل سیپروفلوکساسین. میانگین MIC آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین، افلوکساسین، نالیدیکسیک اسید علیه شکل بیوفیلم 10 ایزوله به ترتیب برابر 177.8 mg/ml, 128.4 mg/ml و 3942.4 mg/ml بود.
نتیجه گیری: استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس افزایش مقاومت در مقابل آنتی بیوتیک های کینولونی مختلف در ساختار بیوفیلم نسبت به شکل پلانکتونیک نشان داد. نتایج حاصل از این پژوهش بر روی سویه های بومی با نتایج حاصل از پژوهش های مشابه در دیگر سویه ها همخوانی دارد و بر مصرف دوز کافی آنتی بیوتیک ها در درمان عفونت های ادراری ناشی از بیوفیلم تاکید دارد