زمینه و اهداف: عفـونت های طبیعی استافیلـوکوکوسی و واکسن های حـاوی سلول کامـل باکتـری توانایی کمی در برانگیختـن آنتـی بادی های میزبان دارند. در حالی که آنتی بادی های اختصاصی بر علیه آنتی ژن های نوترکیب استافیلوکوکوسی بسیار محافظت کننده هستند. ساکول آنتی ژنی است که به تازگی شناخته شده است و اطلاعات اندکی در مورد ویژگی های ساختاری و ایمونولوژیکی آن وجود دارد. هدف این مطالعه کلون کردن و تعیین توالی ژن ساکول استافیلوکوکوس اورئوس می باشد.
روش بررسی: پس از تهیـه پرایمرهای اختصاصی قطعـه ای از ژن مورد نظر با روش PCR تکثیر یافت و به همراه پلاسمید با آنزیم های NdeI و XhoI، به صورت انتهاهای چسبان تولید گردیدند. پس از ترانسفورم pET21asacol به درون باکتری حد واسط اشریشیا کلی، پلاسمید نوترکیب با روش های هضم آنزیمی و تعیین ترادف ارزیابی شد. در نهایت ژن sacol با استفاده از نرم افزار مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: ژن ساکول به طول 723 جفت باز با توالی صحیح، کلون گردید. هضم آنزیمی با موفقیت انجام شد بدین ترتیب که ساکول به طور کامل از پلاسمید جدا گردید. تعیین توالی شباهت 100 درصد را با ژن الگوی اولیه از استافیلوکوکوس اورئوس نشان داد. بررسی نرم افـزاری حاکی از آن بود کـه این ژن پروتئینی به وزن مولکولی 32 کیلو دالتون را کد کرده و دارای 267 اسید آمینه می باشد که در انتهای –N ترمینال دارای یک C51 پپتیداز و در ساختار ثانویه خود دارای 1 مارپیچ آلفا و 14 صفحه بتا می باشد.
نتیجه گیری: ساکول در اکثر سویه های استافیلوکوکوس اورئوس حفظ شده است و ممکن است در اکثر عفونت های استافیلوکوکوسی نقش داشته باشد. مطالعه نقش ایمونولوژیک و بررسی تنظیم بیان آن در مطالعات آتی اهمیت آن را فاش خواهد ساخت.