مجله میکروب شناسی پزشکی ایران

زمینه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس از مهم‌ترین و شایع‌ترین پاتوژن‌های بیمارستانی است و به‌دلیل قدرت بیماری‌زایی بالقوه و مقاومت روزافزون در برابر داروهای ضدمیکروبی به یکی از مهم‌ترین مشکلات بهداشتی در جهان تبدیل ‌شده است. هدف از این مطالعه جداسازی استافیلوکوکوس اورئوس‌های مقاوم به متی‌سیلین و وانکومایسین از بیماران بستری در بخش‌های عفونی و سوانح و سوختگی بیمارستان‌های رازی قائم‌شهر و شهید زارع ساری و تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتکی آنها در سال ۱۳۹۴ است.
مواد و روش‌ کار: در این مطالعۀ توصیفی ـ مقطعی، تعداد ۱۳۴ نمونه کشت استافیلوکوکوس اورئوس به‌دست‌آمده از بیماران بستری در بخش‌های عفونی و سوانح و سوختگی، به روش تصادفی ساده از آزمایشگاه بیمارستان تهیه و به آزمایشگاه تحقیقاتی منتقل شد. نمونه‌ها در محیط بلاد آگار به‌مدت ۲۴ ساعت در دمای ۳۷ درجۀ سلسیوس انکوبه شد. کلنی‌ها از نظر مورفولوژی، خصوصیات بیوشیمیایی و مقاومت به پلی‌میکسین و حساسیت به نووبیوسین بررسی شدند. برای جدایه‌ها تست آنتی‌بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن انجام شد و شناسایی به روش PCR صورت گرفت. نتایج PCR برای تأیید سکانس شد.
یافته‌ها: از مجموع ۱۳۴ نمونه کشت به‌دست آمده از آزمایشگاه بیمارستان، تعداد ۱۰۰ نمونه به‌عنوان استافیلوکوکوس اورئوس شناسایی شدند که تعداد ۵۱ نمونه مقاوم به متی‌سیلین و ۲ نمونه مقاوم به تمام آنتی‌بیوتیک‌ها و وانکومایسین و واجد ژن‌های vanA و vanB بودند. ۴۵/۰۹ درصد سویه‌های مقاوم به متی‌سیلین از بخش مراقبت‌های ویژه به‌دست آمد.
نتیجه‌گیری: شناسایی مقاومت به آنتی‌بیوتیک در عوامل عفونی بیمارستانی یک چالش اصلی در درمان عفونت‌ها است. ۲۵/۳۷ درصد نمونه‌های به‌دست‌آمده از بیمارستان، استافیلوکوکوس اورئوس نبودند. این مطالعه همچنین شیوع ۵۱درصدی مقاومت به متی‌سیلین را نشان داد.